Haberler

Klasik Bir Şarkıcının Perspektifinden Grammy Ödülleri. 14.02.2024

Bu yılın Grammy Ödül töreni süprizlerle doluydu. Bir opera sanatçısı ve ses öğretmeni olarak ödül törenlerinin ilk saatleri beni gerçekten çok sıkıyor ve bunaltıyor. Grammy ödül törenlerini izlerken kendimi yenilgiye uğramış hissediyorum. Bu yıl ki Garmmy ödül töreninde aşırı poplaştırılmış Puccuni ve Sondheim eserleri beni mahvetti.  Ben o iki konservatuarı neden bitirdim, neden ses eğitimi aldım, neden bu kadar çalıştım diye sormadan edemiyorum kendime. Sahneleri etkilemeye başlayan aşırı basit pop şarkıları ve ciddi ciddi göze çapan cinsellik çoğu zaman benim cesaretimi kırıyor ve bu benim işim değil diyorum.

Kendi sanatınızı yaratmanın gerekliliği baştan sona güçlü bir şekilde ortaya çıktı.

Ödül töreninde Tracy Chapman'ın mega hiti "Fast Car" en sevdiğim şarkılardan biri oldu. Onu hiç canlı görmemiş ve dinlememiştim, bu yüzden onun lirik ve melodik olarak unutulmaz balad performansını dinlemek heyecan vericiydi. Joni'nin "Both Sides Now" yorumunu dinleyince neredeyse ağlıyordum.

Her iki performans da bana şunu düşündürdü: "Vay canına, bahse girerim ki bu kadınların her ikisi de bu şarkıları yatak odalarında bir gitarla tek başına bir günlük veya şarkı yazma defteri üzerine yazmışlardır." Her iki sanatçı da ilk günlerinde kimsenin görüp duyamayacağını bilmeden kendi sanatlarını yarattılar. Bu bir eylem. Müthiş bir şey bu!

Ardından en yeni nesil kadın şarkıcı-şarkı yazarları geldi: Şarkıları Mitchell ve Chapman gibi devlere borçlu olan Olivia Rodrigo, Billie Ellish ve Taylor Swift. Bu üç sanatçının müziği hoşunuza gitse de gitmese de, risk almayı seven kişilerdir ve odalarında sadece bir gitar veya piyanoyla şiir ve şarkı yazmaya başlamışlardır.

11 yaşındaki öğrencime Taylor Swift'i neden "çok ama çok" sevdiğini sorduğumda şöyle yanıt verdi: "Onun bağımsız olmasını ve işini yapması için kimseye güvenmemesini seviyorum. Kendi deneyimlerinden şarkılar yazıyor. Onun için hiç kimse şarkı yazmıyor.”

İşte bu çok önemli. Çoğumuz hiçbir zaman bu yıldızların seviyesine çıkamayacağız, ama hepimiz aynı yerden yola çıktık, yalnızlık içinde pratik yaparak, yazarak, hayal kurarak ve yaratarak saatler geçirdik. Çoğu zaman yaptığımız tüm çalışmalar umutsuz ya da değersiz görünebiliyorr, sanki boşluğa gidiyormuş gibi, ama ben bunun aslında hiçbir zaman öyle olmadığını iddia ediyorum. Belki başkası senin şarkını söyler. Ve belki bir başkası bunu duyar, etkilenir ve yeni bir şey hisseder veya fark eder. Belki şarkınız bir albüme öncülük eder. Belki şarkınız Tik Tok'ta viral olur ve birçok insana dokunur. Belki şarkınız babanızın 70. doğum günü videosunun tema şarkısıdır. Belki şarkınız size daha fazla yazma konusunda ilham veriyordur. Bu nedenle aklımıza gelen tüm ‘belki’ler önemli olabilir.

Güzel şarkı söylediler.

Performanslar hem duygusal açıdan güçlüydü hem de çoğunlukla teknik açıdan mükemmeldi. Baş sesleriyle (aman Tanrım!) şarkı söylüyorlardı ve artık norm haline geldiği gibi her şey göğüs sesine göre yapılmıyordu. Melodiler unutulmazdı ve şarkıcılar iki kayıt arasında etkileyici bir şekilde geçiş yapıyordu. Yine bir ses öğretmeni ve klasik eğitim almış bir şarkıcı olarak baş sesin yeniden popülerliğe döndüğünü görmek çok heyecan vericiydi!

Güzel şarkılardan bahsetmişken, Met ve Terrence Blanchard'a ve Şampiyon için En İyi Opera Kaydını alan tüm inanılmaz sanatçılara teşekkür ediyorum.

Adaylar ve kazananlar daha önce gelenleri onurlandırdı.

Stevie Wonder, Tony Bennett'i onurlandırdı; Oprah ve Fantasia Tina Turner'ı onurlandırdı; Miley Cyrus, Mariah Carey'i onurlandırdı. Annie Lennox, Sinead O'Connor'ı onurlandırdı. Artık seksen yaşında olan Joni'nin bir efsane olarak sevilip onurlandırıldığını görmek kalbime iyi geldi. Gençlik takıntılı bir kültürde, bunların hepsi çok canlandırıcı ve etkileyiciydi.

Sanatçılar bireyselliği ifade ettiler.

Sanatçılar, etkileri samimi ve yürekten kabul etseler de, yeni nesil kadın sanatçıların hepsi utanmadan kendileridir. Tracy Chapman'ın görünüşü ve enerjisi Tina Turner'ınkinden kökten farklı olduğu gibi, Billie Eilish de Taylor Swift'ten bu kadar farklı olamazdı. Pembe saçlar, balo elbiseleri, tulumlar: hepsi işe yarıyor. Ve bunu seviyorum çünkü bu, tüm hevesli sanatçılara açık bir mesaj gönderiyor: yalnızca kendimiz olabiliriz. Seslerimiz, bedenlerimiz, saçlarımız ve bakış açılarımız: bunlar benzersizdir.

Soprano Minda Larsen
New York Metropolitan Opera Singer

Soprano Minda Larsen, New York'ta klasik eğitim almış bir şarkıcı, oyuncu ve ses öğretmenidir. New York Metropolitan Operasında, Carnegie Hall ve Lincoln Center'da şarkı söyledi, orijinal kabare gösterilerini gerçekleştirerek 80'den fazla ülkeye seyahat etti ve yakın zamanda Gotham (FOX), The Deuce (HBO) ve FBI'da (CBS) rol aldı. Larsen'in öğrencileri çok sayıda Broadway gösterisinde ve ulusal turnelerde yer aldı. Larsen, MM derecesini Manhattan Müzik Okulu'ndan aldı.

Instagram:  @mindalarsen
http://mindalarsen.com
csmusicmagazine