Haberler

Müzik endüstrisi yayını MusicRadar'ın raporuna göre, bugün bir günde yayınlanan müzik miktarı, 1989 yılının tamamında yayınlanan müziği geride bıraktı. 26.11.2024

Müzik sektörü ekonomisti ve Spotify ile İngiltere performans hakları ajansı PRS for Music’in eski Baş Ekonomisti Will Page, 2024’te bir günde yayınlanan şarkı sayısının, 80’lerin sonunda bir yıl boyunca yayınlanan toplam şarkı sayısını aştığını söyledi. Bu çarpıcı karşılaştırmayı Page, MusicRadar için yazdığı, abonelik tabanlı yayın hizmetlerinin müzik sektörünü nasıl dönüştürdüğünü ele alan bir makalede paylaştı.

Euronews.Tr’nin haberine göre, bu analiz, MiDIA'nın 2022 verileriyle de destekleniyor. MiDIA, küresel müzik yaratıcısı sayısının bir önceki yıla göre yüzde 12 artışla 75,9 milyona ulaştığını ve bu rakamın on yıl sonunda 198,2 milyona çıkmasının beklendiğini ortaya koydu.

Spotify CEO’su Daniel Ek ise müzik sektörünün bu hızlı büyümesine rağmen sanatçılara yapılan düşük ödemeler nedeniyle sıkça eleştiriliyor. Ek, Spotify’ın şeffaflık raporu Loud & Clear’ın yayınlanmasının ardından X’te yaptığı bir açıklamada, şu soruyu sordu: "Spotify nasıl oluyor da bir yandan müzik endüstrisine giderek daha fazla ödeme yaptığımızı ve daha fazla sanatçının bundan faydalandığını söyleyebiliyor, ama diğer yandan sanatçıların yayın gelirlerinden memnuniyetsizliğini duyuyoruz?"

Ek, müzik ekonomisini futbol ekonomisine benzeterek, günümüzde herkesin bir enstrüman veya dizüstü bilgisayar ile şarkı kaydedebildiğini, ancak milyonlarca kişi arasında yalnızca bir avuç kişinin başarılı bir kariyer yapabildiğini belirtti. Bu durumu destekleyen Spotify verilerine göre, 2022’de 10.000’den fazla sanatçı 100.000 dolar (94.900 euro) üzerinde gelir elde ederken, en çok kazanan 50.000’inci sanatçının geliri 12.500 dolar (11.900 euro) olarak kaydedildi.

Bununla birlikte, büyük sanatçılardan gelen eleştiriler de dikkat çekici. Birçok sanatçı, Spotify’ın adil ödeme yapmadığını iddia ediyor, ancak Ek bu durumun plak şirketlerinin pay dağıtım politikalarından kaynaklandığını savunuyor. Alternatif olarak, Tidal gibi platformlar daha adil ödeme ve yüksek kaliteli müzik akışı sunma hedefiyle piyasaya çıkmıştı.

Will Page ise bu tartışmaların ötesinde, müzik dünyasında daha derin bir dönüşüme dikkat çekiyor. Bugün birçok şarkının doğrudan sanatçılar tarafından üretildiğini belirten Page, ev yapımı müzik yazılımlarına olan yüksek talebin bu değişimin bir göstergesi olduğunu vurguladı. Artık sadece müzik üretiminin değil, müziğin bir sanat formu olarak algılanışının da evrildiğine işaret ediyor.

Üretilen müzik miktarındaki artış, müzik endüstrisinin uzun süredir farkında olduğu bir gerçeği doğruluyor: üretim ve yayınlama süreçleri artık herkes için erişilebilir. 20. yüzyılda müzik, stüdyolar, plak şirketleri ve dağıtımcıların yönlendirdiği dev bir makineyle tanımlanırken, bugün bir MIDI klavye kullanmayı bilen herhangi bir birey, kendi şarkılarını yazabilir, kaydedebilir ve yayınlayabilir.

Bu dönüşüm, film yönetmenlerinin kameralı telefonların ortaya çıkışıyla herkesin bir film yapımcısı olabileceğini iddia ettiği devrime benziyor. Tıpkı filmde olduğu gibi, müzikte de giriş engelleri artık her zamankinden daha düşük.

Peki, bu değişim müzik sahnelerini nasıl etkiliyor? Görünüşe göre, bu durum, giderek daha niş ve avangart seslerin ön plana çıktığı yeni bir DIY (kendin yap) müzisyenler ve alt kültürler çağına işaret ediyor. Bu tür sahneler, özellikle arayanlar için bir zenginlik sunuyor. Örneğin, Manchester’da sol-alan elektronika yapımcısı Industries ve art-pop sanatçısı Norrisette, ana akımda yer almasa da şehir genelinde düzenli olarak konserler veriyor ve yerel bir izleyici kitlesi oluşturuyor.

Ancak bu yaratıcı özgürlük, popüler düzeyde finansal istikrarla her zaman örtüşmüyor. Daha geniş bir kitleye ulaşmayı hedefleyen müzisyenler, akış hizmetleri ve sosyal medya platformlarının algoritmalarına bağımlı hale geliyor. Bu platformlar, 21. yüzyılda müzik keşfinin anahtarı haline gelmiş olsa da aynı zamanda müzisyenlerin kariyerlerini şekillendiren güçlü birer aracı kurum rolü üstleniyor.

Algoritmalar, kullanıcılara favori türlerinin aşırı doygunluğundan kurtulma veya yeni keşifler yapma özgürlüğü sunmak yerine, en çok beğenilme olasılığı taşıyan müzikleri sıralamak için tasarlanmıştır. Bu da genel beğeniye hitap eden parçaların üst sıralarda yer almasına neden oluyor.

Bu durumu yapay zeka tarafından üretilen müziğin artışıyla birleştirdiğinizde – örneğin Spotify'da yer alan ve belirsiz sanatçılar tarafından hazırlanan kolay dinlenebilir caz çalma listeleri gibi – ortalama müzik zevklerinin, yaratıcılığın çok sesliliği yerine tekdüzeliğe kayma riski taşıdığı açıkça görülüyor.

Daha fazla müzik üretimi, kuşkusuz olumlu bir gelişme. Müzik kaydetmenin ve yayınlamanın her zamankinden daha kolay olması da müzik sektörüne büyük bir katkı sağlıyor: bu, kısmen Spotify gibi platformlar sayesinde mümkün oldu. Ancak Spotify, müzik tüketiminin uzun vadeli geleceğini temsil etse de, daha fazla müzisyene finansal açıdan sürdürülebilir bir gelir sağlayamadığı için eleştirilmeye devam ediyor.

Spotify, sektörde kariyer yapmak için erişilebilir bir platform olma konumunu iyice sağlamlaştırmış durumda. Ancak ücretlendirme modelini çözse bile, müziğin giderek büyüyen bu devasa arşivini keşfetmek ve tüketmek için daha iyi yöntemlere ihtiyaç olduğu gerçeği değişmiyor. Bugün müzik dünyasında yalnızca daha fazla üretim değil, aynı zamanda bu üretimin doğru şekilde değerlendirilmesi için yenilikçi çözümler gerekiyor.