Yazılar

---

Bir Mektubumuz Var!Sayı: - 06.01.2006

---

Editörün Notu: 8.5.1992 tarihinde Faruk Aydın Çakıroğlu imzası ile bana yazılmış olan mektubu, musikimiz tarihi açısından önemli bulduğumdan aşağıda yayımlıyorum. Bu mektubu yazan Faruk Aydın Çakıroğlu, Trabzon’un Boztepe Mahallesi’nde oturmakta olup yazdığı bu mektubu ile bazı bilinmez noktalara ışık tutmaktadır. Duyarlılığından dolayı kendisini kutluyor, mektubu değerli yorumlarınıza sunuyorum.

Kardeşim Semih Bey,
Musikimizde İz Bırakanlar kitabınızı okudum. Memnun oldum. Küçükte olsa böyle bir kitabı yayımlamanız büyük bir başarıdır. Sizi tebrik ederim. Selahattin pınar’ın ölüm yerini Beyoğlu yazmışsınız. Ben Pınar’ın cenazesine gittim. Ölüm yeri Kalamış’ta Todori’nin lokantasıdır. Selahattin Pınar’ı 1947 yılı kış mevsiminde Muhittin Bey’in Beyoğlu’ndaki Novotni Gazinosu’nda tanıdım. Bir kış mevsimi boyunca her Pazar günü matineye gittim. Matinede Aleko Bacanos, Necati Tokyay ve Selahattin Pınar saz çalıyor, Ağyazar Garabetyan, Celâl Tokses ve Tahsin karakuş okuyorlardı. Fasıldan sonra Selahattin Pınar sahneye yalnız olarak çıkar ve tamburuyla şarkı söylerdi. En çok söylediği şarkı ise Kürdîlihicazkâr Makamında Suphi Ziya Bey’in Bahçenizde sümbül olsam şarkısı idi. kitabınızın bilemediklerimiz kısmında Celâl Tokses’ten bahsetmişsiniz. Celal bey’in ölüm tarihi Gölcük 1964 Mart ayıdır. Eniştemin eski karısı Celâl Bey’in teyzesiydi. Senesini bilemeyeceğim eniştem Celâl Bey’i Trabzon’a davet etmiş, kardeşi Mahmut Bey’le Faroz Mahallesi’ne gelmişler. Bir müddet kalmışlar. Mahmut Bey ud çalmış, Celâl Bey şarkı söylemiş. 1954 yılında Trakya’dan askerlik dönüşü İstanbul’a geldiğimde celâl Bey’le görüştüm. Ben de musiki ile meşgul oldum. Üsküdar Musiki Cemiyeti’ne ve Musiki Kültür derneği’ne gittim. Bizim musikimiz hanende musikisidir. En kuvvetli hanendeler Celâl Tokses ve Tahsin Karakuş’tu. Ben birçoklarını dinledim. Ağyazar Efendi, Hamit Dikses, Numan bey ve Hanende İbrahim Efendi’nin bazı plakları bende mahfuzdur. Celâl Bey unutulup gitmiştir. Tahsin Bey bıraktığı birkaç bestesiyle unutulmaktan kurtulmuştur. Tahsin Karakuş’u 1958 yazında Küçükçiftlik Parkı Gazinosunda dinledim. Bir buçuk saat sahnede kaldı. Yalnız olarak uşşak faslını okudu. Aynı senenin kış aylarında Bebek Gazinosunda Hamit Dikses’le beraber çalışıyorlardı. Bir akşam gazinoya gittiğimde kendisini sahnede yalnız gördüm. Bir hüzzam faslı okudu. Fasıla, Aldım hayali perçemin ey mah dideme sözleri ile başlayan beste ile girdi. Şarkısı ve türküsüyle bir şahane fasıl okudu. Sonunda Selahattin Pınar elini sıkarak kendisini tebrik etti. O tarihte 67 yaşındaydı. Sesi hiç bozulmamıştı. Kendisine Hamit Bey nerede diye sorduğumda, doktorlar Hamit bey’e şarkı söylemeyi yasakladılar kalp yetmezliği var, onun hali vakti yerinde çalışmasa da olur, ben ekmek parası için mücadele ediyorum demişti de üzülmüştüm. Bir seneye varmadı, Anadoluhisarı’nda vazifeye gitmek üzere vapura bindim. Gazeteyi açtım gözüme ölüm ilanı ilişti. İlanın sonunda sevenlere duyurulur diyordu. Cenazesine birçok sanatkâr geldi. İsimlerini saymayayım. Hayatta kalanlar parmakla gösterilecek kadar azalmıştır. Merhumu Rumelihisarı Camii’nde ikindi namazına müteakip kılınan cenaze namazından sonra eller üzerinde Rumelihisarı mezarlığına getirdik. Mezara indirdik. Selahattin Pınar mezarın başına geldi “Koca Tahsin” dedi. O anda gözlerinden yaşlar boşandı. Beni ağlattı. İstanbul’a gittiğimde mezarını ziyaret ederim. Bende el yazısıyla yazdığı bir mektubu ve bayram tebrikleri vardır O tarihte Mesut Cemil, İstanbul Radyosunda Ses ve Saz Dünyamızdan Çehreler konuşmalarını yapıyordu. Bu konuşmalarında Tahsin Bey’in ölümünden bahsetmemiştir. Ona değer vermemiştir. Bu durum beni üzmüştür.

Bütün işlerinizde başarılar dilerim.

---

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

---

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.