Yazılar

---

O Kanun tavan arasında asılı duruyorduSayı: - 24.01.2006

---

Tavan arasının duvarında asılı duran,  tellerinin çoğu kopmuş kanun sazının ilerde müzik hayatımın seyrini değiştirecek enstrüman olduğunu doğrusu o zamanlar hiç düşünmemiştim.

Büyük halam Mevhibe hanımın gençliğinde çalmasını öğrendiği ama 6 çocuk ve eniştemiz İstiklal harbi gazilerinden Kaymakam (Şimdiki yarbay yerine geçer-) Zühtü Evren’in o ilden bu ile tayini; özetle binlerce gaile sonrası eline alamadığı bu saz sanırım meşhur kanun yapımcılarından Hasköylünün yapısı olsa gerek; zira fevkalade zarif el oyması göğsü incecik ve hafif yapısı ile çok alımlı idi. O zamanlar şimdiki kaliteli naylon teller yok, bunun yerine bağırsak teller takılarak – az miktardaki mandalları kullanarak ses almak için üstatların tellere sertçe vurmaları sonucu ellerinde travmalar oluştuğuna (Rahmetle Üstat İsmail Şençalar hocamdı ) bizzat şahidim.  

Bilenler affetsin ama bilmeyenler için eski evlerin tarifi gerekir:
Alt katta giriş ve 2 oda - ki biri misafir, diğeri oturma odası; birinci katta 3 adet yatak odası – sakın şimdilerdeki gibi 10–15 m2 sanmayın en küçüğü 5X5 ebadında yani 25 m2 idi. Bir de bu evin tavan arası bölümü vardı ki kullanılmayan eşyalar burada saklanırdı. Bu kat, kiremit kaplı damın meyilli bölgelerine öyle yerleştirilirdi ki dışardan bakıldığında evin 4 tarafına açılan küçük pencereleri ile adeta birer kuş kafesi gibi görünürdü. Eğer dikkat etmezsen damın meyilli kısmına doğru yaklaşırken kafayı çarpmak işten bile değildi.

İşte böyle bir tavan arasında asılı duran kanunu almak için halamdan izin istedim. Nerede o zamanın halaları? Hiç lafını etmedi. Sessizce kanunu eve getirdim. Merdiven altına bir yere gizledim. Sene 1956 olacak. Yahu ey dostlar!  Buna tel nereden bulacağız? Ve de en mühimi çalmasını kim öğretecek bize? O sıralarda devam etmeğe başladığım Trabzon Türk Musikisi cemiyetinde Nurettin isimli kanun çalan bir arkadaşımız var ki o da Ankara’nın kanun üstadı Nuri Şenneyli hocadan ders almış- -Allahım ne tesadüf ben de 80 li yıllardan sonra geldiğim İstanbul’da Nuri Şenneyli Hoca’nın yönettiği dernekte 25 yıl onunla birlikte çalışmayayım mı?- Neyse Nurettin bir şeyler gösterdi, tel olarak kalın seslerin olduğu yere ud teli, ince seslere ise balıkçı naylon telleri taktık bir süre sonra kanun çalınır durumda idi. Lise son sınıfta bizlere İstanbul’dan gelerek katılan Suat Kurtuldu isimli bir arkadaşımız vardı. Kendisi tamburi ve Nasibin Mehmet beyin öğrencisi (Halen Trabzon’da -Musiki hocası-  Ocak 06 notu). Ondan da ilk makam ve usul derslerini aldık.  Kanunu çalmağa başladık. O sırada lise bitmiş yüksek tahsil için İstanbul’a gelmemiz icap etti. Birinci gelişte fakülte seçme, kayıt ve saire ile uğraştık, şubat talilinde olacak; “Eh artık kanunu da İstanbul’a götürelim,  çalarız” diye düşündük. Ve ilk geldiğim sene intisap ettiğim Üniversite korosu ve de şefimiz Doktor Abidin Gerçeker (Size Allahın bir lütfünden bahsetmem gerekirse- Ben şu anda yapmakta olduğum koro şeflikleri yanı sıra Abidin beyin yönettiği koroya da santur sanatçısı olarak katılıyorum- Ocak 06 notu)) yönetiminde eserler geçtikçe musiki aşinalığımız artıyor ve de yerimizde duramaz hale geliyorduk. Suat Kurtuldu’nun da teşviki ile kanunu İstanbul’a götürmeye karar verdik.. Lakin bunu Razi beyin duymaması lazım, yoksa “Sen üniversite mi okuyacaksın,  çalgıcı mı olacaksın ?” diye başımızın etini yer. Ben de gemi ile birlikte seyahat edeceğim arkadaşım Sezgin Sayıl’a (Halen emekli banka müdürü- Trabzon’da yaşar)  bir gün önceden kanunu verdim. Gemiye hiçbir şey yokmuş gibi ‘ âlâ ü vâlâ’ ile bindik; sevinç içinde İstanbul’a vardık ama birkaç gün sonra annemden bir mesaj: “Baban çok kızgın, o çalgıcı mı olacak yoksa iktisatçı mı?” Allah Allah kimden öğrendi rahmetli diye düşünürken, Sezginin babası Yakup Hafız‘ın babama olayı olduğu gibi anlattığı ortaya çıktı.

Vay benim köse sakalım.

---

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

---

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.