ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Müziğin ve Müzikterapinin Otistik Çocuklardaki Etkileri Sayı: 430 - 07.11.2007
Aldığı işitme eğitiminin sonucunda Georgie iyileşti ve normal bir şekilde gelişmeye devam etti, üniversiteden mezun olduktan sonra başarılı bir ressam oldu. Stehli kızının acıklı öyküsünü Bir Mucizenin Sesi (The Sound of a Miracle) adlı kitabında anlattı ve otistik diğer çocuklara ses ve müzik tedavisi yoluyla yardım etmek için Georgiana Derneği'ni kurdu.
Doğuştan beyni hasar görmüş, kör ve otistik olan Tony de Blois binlerce şarkıyı ezberden biliyordu ve yaptığı caz doğaçlamaları hayranlık uyandırıyordu. Sadece bir kere duyduğu neredeyse her ezgiyi piyanoda çalabiliyordu. Ancak diğer alanlarda çok yetersizdi ve doktorlarca "Geri zekalı dahi" olarak tanımlanmıştı. Müziğe karşı duyduğu bu ilgi iki yaşındayken onun hala oturmayı öğrenemediğini görüp paniğe kapılan annesinin ona küçük bir org vermesiyle başladı. Annesi oğlunun en azından orga doğru uzanırken dik oturmayı öğrenebileceğini düşünmüştü.
"İlk altı hafta cehennem gibi geçti" diye hatırlıyor. "Tony olası her nota bileşimini tekrar tekrar çalıyordu. Ama bir gün ben mutfaktayken "Parılda, Parılda Küçük Yıldız"ın ilk notaları çalındı kulağıma. Salona geldim ve ona o ezginin devamını öğrettim." Şimdi Tony'nin öylesine büyük bir yeteneği var ki Bach, Andrew Lloyd Webber ve karmaşık caz parçaları arasında hiç zahmet etmeden geçiş yapabiliyor.
Wendy Young'ın oğlu Sam altı haftalıkken bağırsaklarındaki çeşitli normal dışı durum yüzünden ortaya çıkan şiddetli bir karın ağrısı çekmeye başladı. Çocuk kendisini rahatlatacak hiçbir yol bulamıyordu; sabah saat on ya da on bir civarında ağlamaya başlıyor ve gece on bir, on ikiye kadar da ağlamaya devam ediyordu. Anne ve babası beşikte sallamaktan, şarkı söylemeye, yürütmeye, arabaya bindirmeye, şifalı bitkilere ve koca karı ilaçlarına kadar her yolu denediler.
Profesyonel bir müzisyen olan Young'ın evinde sürekli müzik çalınıyordu ama hiçbir şey oğlunu yatıştıramıyordu. Bir gece Young kendi kendine tınlamaya başladı, o zamanlar bu yaptığının tınlama olduğunu bile bilmiyordu. İki ayrı perdeden söyleyerek çıkardığı sesler bir sis düdüğüne benziyordu ve oğlu ağlamayı kesince çok şaşırdı. Aslında bebek annesinin kollarında uykuya dalmıştı. Aylar sonra çocuğun bağırsak sorunu geçti ve Young'ın ailesi (bir de elbette sabırlı komşuları) tekrar huzura kavuşabildi.
Öykü burada bitmiyor. İki buçuk yaşındayken Sam'e otistik teşhisi kondu. Geçmişe dönüp baktığında Young, oğlunun duyusal verileri algılama yeteneğinin çok küçükken bile varolmadığını görüyordu. Sam şimdi yedi yaşında ve diğer birçok otistik davranışının yanı sıra sese karşı tahammülü çok düşük, Sam'in sokaktaki trafiğin gürültüsünü duyduğunda dertop olduğu ve evde elleriyle kulaklarını kapatıp mırıldandığı görememiş bir şey değildi. Ayrıca Sam gittikçe daha şiddetli öfke nöbetleri geçiriyordu ve bu yüzden ilaç tedavisi görmeye de başladı.
Neredeyse bir yıl boyunca Young benim atölye çalışmalarıma katıldı ve oğluna müzik ve sesle yardımcı olabilmenin yollarını araştırdı. Sam'e şarkı söylemeye çalıştığında oğlu ona "defolup gitmesini" söylüyordu. Davul çalma denemeleri de boşa çıktı. Sonra bir gün müzik ve kolik hastalığı ile ilgili bir makale okurken Young'ın aklına sis düdüğü sesi çıkarmak geldi. Bu sesi çıkarmaya başlar başlamaz oğlu yanına geldi ve sesin en çok titreştiği yer olan annesinin göğsüne sırtını dayadı. Sam annesinin başını kendine doğru çekti ve ona gülümsedi. Young şaşırmıştı. Durup onun tepkisini gözledi. Sam "Devam et" dedi.
Sis düdüğü konusunda şüphesi olan Young bunu teste tabi tuttu. Bütün otistiklerde görüldüğü gibi Sam da bir filmi jeneriğindeki en son satır geçene kadar izliyordu. Young ona televizyonu kapatmaları gerektiğini söylediğinde Sam Benim Tatlı Meleğim (My Fair Lady) filminin şarkısına eşlik ediyordu. Sam huzursuzlaşmaya başladığında Young ona "Sam, tamam canım...(sis düdüğü sesi)….şimdi gitmemiz gerek...(sis düdüğü sesi)....sonra da seyredebiliriz bunu….(sis düdüğü sesi)...."dedi.
Sam sakinleşti. Young'ın televizyonu kapatmasına izin vermiyordu ama birdenbire onunla beraber tınlamaya başladı. Ona "Tut beni," deyip kucağına oturdu, kollarını boynuna doladı ve fısıldadı "Benimle birlikte mırıldan."dedi. Sonunda Young filmi ileri sarıp jenerik bölümüne gelebildi, beraberce bu bölümü de seyredip televizyonu kapattılar.
Bir başka vaka çalışmasında Wales'deki tıp araştırmacıları otistik ve iletişim kuramayan üç yaşındaki bir kızın iki yıl boyunca müziğin ağırlıklı olduğu bir Tıbbi Etkileşim Tedavisi gördükten sonra düzelme kaydettiğini bildirdiler. Evde haftada iki kez yapılan yirmişer dakikalık seanslarda anne çocuğa içinde sallama, okşama ve gıdıklama olan oyunlar oynatır kafiye, ses ve şarkı söyleme çalışmaları yaptırdı. Küçük kıza sanki iletişim sorunu yokmuş gibi davranıldı ve anneyle çocuk sırayla oyun oynadılar. Eski sessiz filmlere piyanistin eşlik etmesi gibi bir müzisyen de anne ve çocuğuna harple eşlik etti. Harp müziği anne ve çocuk arasındaki etkileşimin ruhuna, zamanlamasına ve anlamına uygun olarak çalınıyordu. Örneğin, çocuk anneden uzak durunca müzik daha hafifliyordu, etkileyici etkileşim anlarında işe yükseliyordu.
Sonuçlar çok açıktı. Terapiden önce çocuk annesinin varlığını her altı dakikada bir fark ediyordu. Terapiden sonraysa bu dakikada bir gerçekleşmeye başladı. Tedavinin bir sonraki aşamasında bu süre dokuz saniyeye kadar düştü. Göz teması eskiden üç dakikada bir gerçekleşirken, programın başlangıcında dakikada ikiye ve ilerleyen aşamalarında dakikada altıya kadar yükseldi. Terapiden önce çocuk annesiyle zamanının yüzde 20'sinde iletişim kurabilirken bu daha sonra yüzde 75'e çıktı. Eğitimin sonlarına doğru çocuk annesini aniden muziplik etti ve bildik el çırpmalı bir şarkıda onunla göz teması kurup, annesinin eşofmanını açtı ve midesinin üstünde el çırpmaya başladı. Oyuncak bir hayvanı bisküviyle "besledi", daha önce hiç yapmadığı halde bebeklerinin elbisesini "yıkadı". Çalışma sona erdikten sonra iki yıl daha çocuk gözlendi ve bu olumlu etkilerin kalıcı olduğu anlaşıldı.
Amerikan Tıp Birliği Dergisi (Journal of the American Medical Association) davul çalan otistik bir çocukla piyano başındaki bir piyanist arasındaki sözsüz iletişimin çocuğu yalnızlıktan kurtarabildiğini bildirmiştir. New York Üniversitesi'ndeki Nordorff-Robbins Müzikle Terapi Merkezi'nin yöneticisi olar. Prof. Dr.Clive E. Robbins "Hayata başarılı bir şekilde uyum sağlayamayan, insani ilişkilere tahammül edemeyen ya da ilerisim sorunu olan bir çocuğunuz varsa bu doğaçlama tekniği çok etkili olabilir."diyor. Müzikle sağlanan etkileşimi bir diyaloga benzeten Robbins şöyle der "Bu çocuğun zihnine ulaşmanın bir yolu. Konuştukça, aslında doğaçlama yapmış oluruz. Sen bir soru sorarsın ben de cevap veririm. Bunun müzikle yapıldığını düşünün. Dil öğrenme sorunu çeken çocuklara ulaşmak için kullandığımız konuşma yöntemi kadar esnek bir şekilde kullanılabilir müzik. Müzik yöntemi bu sorunları çözmek için yan bir yoldur. Sinirsel araştırmalar beynin müziğe tepki olarak yapay bir etkinlik içine girdiğini göstermiştir. Bazıları beynin organik bağlantıların mekanik olarak değil de bir orkestra gibi çalışabilmesi için temelde böyle programlandığını söyler."
Kaynaklar
Campbell, Don (2002), "Mozart Etkisi", (çev. Feryal Çubukçu), İstanbul, Kuraldışı Yayıncılık (sayfa 318-322)
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
