Yazılar

---

“Bir coşku yumağıydı o musiki geceleri “Sayı: - 14.02.2006

---

1984 yılı başları olacak. Birkaç yıldır devam ede gelmekte olduğumuz Kadıköy- Selâmiçeşme’deki Anadolu Yakası Müzisyen ve Müzik sevenler derneğinde, Ankara radyosunun şef ve kanun sanatçılarından Nuri Şenneyli hoca ile muhtelif fasıllar geçiyoruz. Cemal Kâğıtçı isimli neyzen bir arkadaş bir süredir derslere katılıyor. Günler geçip samimiyetimiz ilerledikçe, dostluk mertebesine varan bir arkadaşlık başlıyor aramazda. Bir gün kendisi bana, Sabahaddin Volkan hocanın Bostancı’daki evinde yapılan musiki çalışmalarına katılıp katılamayacağımı soruyor. Ben de kabul ediyorum. Sabahaddin bey 75 yaşlarında, şair, bestekâr ve rebap sazının son icracılarından, o yaşta bile çalışmayı bırakmamış, vakur-  kâmil bir İstanbul beyefendisi…

Rebap’ı tanımamızda o gece oluyor. O perdesiz, bir Hindistan cevizi kabuğu üzerine gerilmiş bir derinin oluşturduğu tekneye çekilen 3 tel marifetiyle çalınan bu saz yapısı gereği verdiği flû seslerle hocanın elinde adeta uçuyor, haykırıyor, refakatteki bütün sazları sürüklüyor.  Rahmetlinin sözleri de kendine ait hicaz yürük semaisindeki:

 “ Sazımda benim gözyaşımın selleri vardır”

İfadesine uygun bir coşku seli içinde bambaşka dünyalara götürüyor, dinleyenleri…
Haftanın bir gecesi sıra ile evlerde toplantıların başlaması bu geceden sonra, bizim için adeta bir mecburiyet arz ediyor. Hoca, çoğunu kendi eliyle yazdığı notaları bizleri dağıtması ile ders başlıyor. Geçilen eserler genelde piyasada duyulmamış peşrevler, beste, ağır semai ve klasik vasfını almış eserlerle o geceki fasla ait saz semaisinden oluşuyor. Toplantılara ney, kanun, rebaptan başka tamburu ile Hilmi Şenaltay, udu ile Zeki Büyükipekçi ve bir süre sonra da hocadan rebap dersi alan kızım Sema Aksu ‘da katılıyor Sema’nın esas sazı keman ama bu toplulukta kemana yer yok. O da ikinci bir rebap olarak çalışmalara iştirak ediyor. Ali Rıza Köprülüleroğlu, Muzaffer Gülek gibi radyo sanatçıları da başlıca solistler.

Ders bitiminde ise hocanın dış görünüşü bir muhasebe defterini andıran eski yazı ile yazılmış, hatıra ve şiirlerinin bulunduğu defterini açması ile sohbet doruk noktasına varıyordu. Zira anlattığı yaşanmış olaylar ve bunların o andaki tespiti o kadar etkileyici idi ki biz de sanki o günleri yaşamış gibi oluyorduk. (İyi ki bir şans eseri hocanın şiirlerini kapsayan ‘Koydan Akseden şarkı’ isimli şiir kitabı vefatından (Mart 1989) bir yıl kadar önce basıldı )

Bu ortamda yaşanmış yüzlerce geceden birinde, 5.6.1984 günü hocanın evinde yapılan çalışma sonucu ekteki şiir doğdu. O gece makam olarak hicaz seçilmişti. Refik Fersan’ın o müstesna peşrevi hem de 4 hane çalınmış, Zaharya’nın bestesi ‘Yar yine tab-ı nigah-ı hayrete eşk-i kuhül çektim’, Dede’nin yürük semaisi ‘Yine neşeyi muhabbet’ Şevki beyden ‘Ülfet etsem yar ile’, Bimen şen, Mustafa Sunar (Hocanın Rebap hocası-bestekâr) ile devam eden fasıl, İsak Varon’un saz semaisi ile sona eriyordu. Kısa bir süre sonra şiir tamamlanmış ve hocaya takdim edilmişti. Kendisi iltifat etmiş ve pek de sevinmişti.

Musikiye nazım

Sabahaddin Volkan bey’in evinde   
“Rebabtan sesleri” tellere yazdım                              
Kalırken dügâhta kanun perdesi                              
Tutuşan Saba’yı yellere yazdım                              

Gecenin makamı hicaz olunca
Fersan’ın peşrevi çalınıverdi
Kulağa ilahi müzik dolunca
Korlanan ateşi küllere yazdım

Ne diyor Zaharya hicaz bestede
Dökemem nağme bu satır be satır                           
Dede terennümle gül-i destede                                
‘Tir yeli yeleli’ dillere yazdım  

Şevki bey diyorlar otuz yaşında                              
Nasıl bir ilhamla dehayâb olmuş
Ülfeti ararken yanı başında
Yar ile ağyarı ellere yazdım

Ya nasıl kalırmış Bimen Efendi
Yılları ararken günler içinde?                                     
Bilesin pek velûd bestekâr kendi                               
‘Hareli gözleri’ tüllere yazdım   

Mustafa Sunar’ın her ezgisinde     
Gülerken ağlayan bir gönül buldum
Kim garip pervane, od yazgısında
Dinmeyen gözyaşın sellere yazdım

Teselli son satır âşıklara dil:
Yazarken, Şirine Ferhad ol Razi
Deryada mahisen deryayı da bil.
Bülbülün vaslını güllere yazdım

Osman Razi Aksu
Erenköy- İstanbul
Haziran / 1984

 

---

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

---

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.