ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Türkiye'de müzisyen (ya da "New York'ta İngiliz") olmakSayı: 679 - 05.12.2008
Oysa ben müziği ciddiye almaya Türkiye'de karar verdim, bu yüzden de en anlamlı müzik eğitimimi burada aldım; ufkumu burada genişlettim, teorik ve pratik bilgilerimi burada arttırdım. Ve müziği hala eskisi kadar seviyorum. Ve hala başucu albümlerim var ama bana o bazı heyecanları yaşatan müzisyenlere yenileri hemen hiç eklenmedi.
"Alternatif" tınılar adı altında ülkemizde caza yaklaşan müzikler ve "etnik" denilen harmanlamalar var. Başka açılımlara rastlamak kolay değil. Tabii sanatçı, buna neden olarak hemen çevresindeki zorlukları işaret etmeye eğilimli olur: Ekonomik durumun elverişsizliği, bilgililerin yetkisizliği, yetkililerin bilgisizliği ve daha neler neler. Fakat zannederim ki daha vahim bir durum var: Sanatçının, ister istemez kendi üretimini köstekleyen bir mantık yapısı içinde düşünüyor olması. Kısaca açmam gerekirse, bunun ülkemize ait bir "ideoloji" meselesi olduğu kanısındayım: Çok eskilere dayanan ve artık olmadığını düşünmek isteyeceğimiz bir sıkıyönetim politikası, sınıf gözetmeksizin kanımıza işlemiş ve aile hayatımıza kadar sızmış. Öyle ki, bugünün en genç nesli bile bu sıkıntının farkında. Onu bunu suçlamanın, hiçbir şeyi beğenmemenin aslında kendisini kurtarmadığını biliyor, hissediyor, bunu aşmaya çalışıyor ama hem kendi stereotipinden hem de çevresinin etkisinden kurtulamıyor, bu döngüden bir türlü çıkamıyor.
Akbank Caz Festivali kapsamında Miroslav Vitous'un verdiği workshop'u izlemek, benim için çok üzücü bir deneyim oldu. Konuşmalardan sadece bir-iki örnek vermem yeter:
Katılımcı: Müziği de sinema yapar gibi mi düşünüyorsunuz, yani kafanızda sahneler kuruyor musunuz?
Çevirmen: Hayır, öyle olmuyor.
Katılımcı: Ya biliyorum, sen de müzisyensin, ama lütfen tercüme et.
Katılımcı: Ben 24 yaşındayım, falan, öğrenciyim, falan. Müziği seviyorum ama müzik bilmiyorum. Nasıl öğrenebilirim?
Katılımcı: Moruk, burada ciddi müzisyenler var, adam gibi soru sorsana ayıp oluyor.
Katılımcı: Sen çok saygısız bir adammışsın, ben burayı terk ediyorum. (O sırada Miroslav Vitous soruya cevap vermekteydi, ama öğrenci yarım yamalak bir İngilizceyle ona değil, arkadaki katılımcıya kızgın olduğunu söyleyip gitti.)
Üniversitede müzik okuyan gençlerin egolarının, Miroslav Vitous gibi bir müzisyenin karşısında bu denli yükseklerde seyretmesini anlayamayacak kadar onlara uzağım. Kendimi bir kontrbasçının workshop'unda değil, "ekşisözlük" tarzı web sitelerinin mensupları arasında gibi hissettim. Böyle bir ortamda bu workshop'tan veya başka workshop'lardan ne alabilirlerdi bilemiyorum. Bana öyle geliyor ki bu konuşmalar, onların kendilerine de inanmadıklarının kanıtı...
Sonuçta sadece sosyal hayatta değil, sanat hayatımızda da kendimizle kavga halinde gibiyiz. Bazı bağımsız medyalar sanat için ellerinden geleni yapıyorlar; bazı festivaller sayesinde de yeni fikirler, yeni yüzler görüyoruz ama bunlar bizi yeterince besleyemiyor. Ülkemizdeki plak şirketleri, konser organizatörleri, yeni müziklere güvenmekte ve bağımsız işlere destek vermekte zorlanıyor olabilirler ama müzisyenler olarak daha ciddi, daha derin bir sorunun farkına varıp, belki de sorunu bireysel düzeyde çözmeye çalışarak başlamalıyız işe. İşte o zaman çark, er ya da geç tersine işlemek zorunda kalacaktır.
antipopüler
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
