ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Türkçe sözlü ağır batı müziği Sayı: 780 - 08.05.2009
Kitabın yazarı Alman müzikolog, etno müzikolog ve gazeteci Martin Greve, Almanya'da 60'larda başlayan göçün sonuçlarının artık hem Türkiye, hem Almanya kanadında soğukkanlı bir biçimde değerlendirilmesi gerektiğine inanıyor. Türk göçmenlerin entegrasyonunun sağlanmasına katkıda bulunmak amacıyla bir araştırmaya başlamış. 'Gurbetçiler'in dünyasına bir araştırmacının serinkanlı duruşuyla yaklaşmış önceleri, derken kendini Türklerin yanında bulmuş. Gurbetçi tabiriyle artık o 'Bizim Martin'.
"Almanya'daki pek çok kültür ve sanat kuruluşunda, mesela orkestra ve tiyatrolarda yabancı sanatçılar çalışırken Türk göçmenlerin izine rastlanmıyor. Türk kültürü ne Alman medyasında kendisine bir yer bulabiliyor, ne de Türkler kamusal teşviklerden yararlanıyor.
Toplumsal algıda Türk müziği adeta görünmez durumda; gerek Türkiye, gerekse Almanya asıllı Türk müzisyenlerin pek azı tanınıyor. Alman kamuoyunun bilincinde Türk müziği 'yüksek kültür' değil, az ya da çok 'otantik' bir folklor" diyen Greve, altı yıl süren araştırması sırasında Almanya'daki Türklerin yaşadığı tüm kentleri su yolu yapmış. Sponsoru ise Volkswagen Vakfı. Bu seyahatleri süresince 200 planlı söyleşi yapmış, serbest görüşmelerin sayısını ise hatırlamıyor. 1996-2000 yılları arasında Türk müziğiyle bağlantılı tüm kaset ve CD'leri satın almış ve dinlemiş.
Her Alevi evinde duvara asılı saz
Greve, Almanya'nın büyük kentlerinde Kürt göstericilerin yollara barikatlar kurduğu bir dönemde Türk mahallelerine girerek, Alevilerin ya da Kürtlerin konserlerine katılarak karmaşık kimliklerin dokusunu anlamaya çalışmış. Gündelik yaşamı bu projenin bir parçası olunca, ister istemez bir süre sonra kendisini Türk-Alman müziğinin bir parçası olarak hissetmeye başlamış. Hangi Alevi'nin evine gitse orada salonun duvarına asılı bir saz görmüş. Her ev sahibi kendisi için mini konserler vermiş. Dinlediği müzikle arasında bir gönül bağı kurulunca, 1997'de Berlinli halk müziği sanatçısı Sıddık Doğan'dan bağlama dersleri almaya başlamış. Bu sefer bir öğrenci olarak kendisini Türk müziği içinde farklı bir konumda bulmuş.
İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları tarafından yayımlanan 572 sayfalık, ansiklopediden farksız bu kitap üç bölümden oluşuyor. İlk bölümde hayali Türkiye'de müzik yaşamının oluşumu ve bugünkü durumu ele alınıyor. Yazarın peşine takılıp, bir müzik organizatörünün ofisinden çıkıp diğerine giriyorsunuz. Ayrıca gezip görmediğiniz düğün salonu ve gazino kalmıyor. Müzisyenlerin dertlerini dinliyorsunuz. Kitabın ikinci bölümünde Almanya'daki Türklerin müziğine ve müzik yaşamına etkide bulunan karmaşık kimlikleri ayrıştırmaya, onları anlamaya başlıyorsunuz. Adeta bir kimlik haritası sunuyor yazar. Üçüncü bölümde ise müzik bağlamında Almanlarla Türkler arasındaki kültürel farklılıklar sergileniyor.
Greve, Almanya'daki Türk yaşamı ve müziğinin göç dönemleriyle örtüştüğünü söylüyor. 1961-1973 yıllarındaki döneme Anadolu halk müziği ve gurbetçi şarkıları damgasını vuruyor (Kitaptaki örnekler harika). Almanya'ya göçün müzikteki ilk izleri, vatan hasreti ve göç konulu gurbetçi şarkılarında kendisini gösteriyor. 1973'te işçi alımının durması, işçilerin Türkiye'deki ailelerini yanlarına getirtmesiyle birlikte 'zorunlu uyum' süreci başlıyor. Çoğu gurbetçi, ayakta durmak için dönerci, kebapçı, manav açıyor. Yerleşik hayatla birlikte eğlence piyasası güçleniyor. Önce Alman organizatör Rainer Erhardt, 'Gurbet Kervanı' adlı bir konser acentesi kuruyor. Bunu diğerleri izliyor, çünkü organizasyon işinde iyi para var.
Bu dönemde popüler müzik ve özellikle de arabesk, tutunacak tek dal. 1990'ların başına kadar arabesk Türk eğlence piyasasının komutanı. Anavatana duyulan hasret, karşılığını arabesk müzikte buluyor. Üstelik, arabesk kasetlerin fiyatları daha ucuz.
Temas için cesaret
12 Eylül sonrası Almanya'ya kaçan siyasi entelektüel ve sanatçılar Alman müzisyenlerle işbirliğine giderek birlikte konserler veriyorlar. Bunlar entegrasyon sürecinde atılan önemli adımlar. 1990'ların ortalarından itibaren üçüncü kuşak, içlerindeki öfkeyi yansıtmak için en iyi yol olarak rap'i görüyor. Artık Almanca sözlü rap parçalar yazılmaya başlanıyor.
Greve, bu grupların birçok parçada milliyetçi duygulara ağırlık vermelerini rap'e yakıştıramıyor. Keza 2000'den bu yana yükselişe geçen hip hop'çular da yerelliğin etkisinden henüz kurtulabilmiş değil.
Almanya'daki Türk müzik yaşamının amorf ve olağanüstü bir dinamik yapısı olduğu, gerek ideolojik gerekse müzikal açıdan bir çeşitlilik ve melezleşme görüldüğü söylenebilir. Hayali Türkiye'nin arka planında, sürekli değişen sosyal kimliğe dair söylemler arzı endam ediyor. Greve'e göre milli, dinsel, siyasi ve sosyal yığıntılardan kurtulmak ise şimdilik zor. Ancak AB üyeliği başvurusuyla birlikte yakın gelecekte Türk ve Alman tarafı yakınlaşabilir. "Karşılıklı sınırlar kaldırılmalı" diyen Greve, Alman müzisyen, menajer ve müzik kuruluşlarında Türk-Alman müziğine dönük bir merak uyanmış olmasını ümit verici buluyor. Ona göre, somut ve yüz yüze karşılaşma için eksik kalan tek şey, sadece cesaret. Zaten bu kitabın yazılış amaçlarından biri de o cesareti vermek!
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
