ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Eleştirmenlik mi pazarlamacılık mı? Sayı: 830 - 20.07.2009
Çirkin ama yine de iyi bir nokta bu. Beste ve besteci, “Pazar” dışında da onay arıyor, varlık sahası arıyor. Bundan sonraki evre yeniden yazı üzerinden konuşmaya, değerlendirmeye dönmeyi getirebilir. Eğer, “eleştiri” kurumu pazarlama aracı olmaya gönül indirmemeyi başarabilir, ücretli elemanlığı reddedebilirse. Sofra kırıntılarıyla beslenme midesizliğine düşmezse...
Para-albüm için eleştirinin tasfiyesi, devre dışı bırakılması iradi değil, zorunludur. Çünkü eleştiri, ne de olsa kontrol dışıdır. Üretici, ürün ve tüketiciden; besteciden, besteden, yayımcıdan, pazardan bağımsız bir “okuma”. Besteyi ve besteciyi doğrudan doğruya “beste”nin, müziğin ölçüleri doğrultusunda yorumlama, konumlama işi eleştiri. Oysa pazardaki her ürün gibi Para-albümde, kendisini tüketici (dinleyici) için ”yepyeni”, “biricik”, “en iyi” vb. sıfatlarla sunar ve öyle algılanması için gerekli yatırımları yapar. Burada yapıtın niteliği değil, o niteliği tanımlamaya yönelik “ambalaj” önemlidir.
Ve elbette ki yatırım, bütçe belirleyicidir.
Son birkaç yıldır bilbortlara çıkan her albümün -türü ve niteliği ne olursa olsun satış listelerinin tepesine hızla tırmanıp, hızla tüketilip “değer” kazandığı anımsanırsa, mekanizmanın işleyişi anlaşılır.
Ekonominin eski bir yasası burada kendini gösteriyor: Kötü para iyi parayı kovar!
Paranın yerine albümü koyun, fotoğraf netleşir. Ama önce yasanın ne dediğine, nereden doğduğuna bakalım. Altın para döneminin ürünü bu söz. 16. Yüzyılda, yani kapitalizmin doğum sancılarının yoğunlaştığı dönemde yaşayan Sir Thomas Gresham'a ait.
Gresham, “Kötü para iyi parayı kovar” derken somut durumu ifade ediyordu. Matbaa henüz yaygınlaşmadan; kâğıt para (banknot) ortaya çıkmadan önceki evrede mal ve hizmet satın alma, değişim “değer”ini oluşturan araç, para, değerli madenlerden oluşuyordu: Altın ya da gümüş. Değişim hızlandıkça elinizdeki 'değerli maden' o hıza yetmedikçe paranın içindeki “değer”; altın, gümüş oranı azaltılıyordu. O noktada da eski paranın maden değeri değişim değerinin üstüne çıkıyor ve piyasadan çekiliyordu. Kötü (ucuz) paranın iyi (değerli) parayı kovması budur.
Kapitalizm hızlanıp yaygınlaştıkça, değişimin ve onun aracının (paranın) kendisi temel değer haline gelecek ve dolayısıyla madenin yerini kâğıt alacaktır.
Müzik açısından bakıldığında para-albüm evresi, tam da budur. Albümün nesne olarak, materyal olarak ve üstüne konan fiyatla piyasadaki dolaşım (satış, kullanım, tüketim) değeri, onun niteliğiyle özdeştir. Albüm, single, vb. arasında fark yoktur artık. Pazarda hepsi aynı sunum ve dolaşım kanallarına, yöntemlerine, sonuçlarına sahiptir.
İşbu noktada “ayrışma” için, “değer” kazanımı için eleştiri ve eleştirmen göreve çağrılıyor. Ücretli eleman olarak. Parası neyse veriyorsunuz. O da sizinle konuşuyor. Albümünüze ilgi gösteriyor. Elindeki kanalları seferber ediyor. Pazar uygulaması devam ediyor. Alan razı, veren razı.
Dinleyici?
Bunlardan habersiz, dünden razı. Çünkü “enforme” ediliyor; bilgilendiriliyor.
Malum, bilgi çağındayız ya.
Reklâm, “pazarlama iletişimi” olarak anılıyor artık. Şimdi aynı minvalden olmak üzere pazarlama eleştirisi doğuyor.
Hayırlı olsun.
Çarşamba günü görüşene değin esen kalın
Müfit Semih Baylan
Editör
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
