ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Rock’n finish çizgisi...Sayı: 834 - 24.07.2009
Klimalı otobüste balık istifi...
Velhasıl otobüs geldi ve sırayla belediyenin klimalı araçlarından birine bindik; tabiri caizse istiflendik. Kapıların kapanmasıyla birlikte -hele de benim gibi ayakta kalanlar çok iyi bilir- yaklaşık bir saatlik “ayak sancılı” bir yolculuk başladı. İlk yarım saati şen şakrak geçen seyahatin kalan 25 dakikası haliyle suskun ve terli geçti.
Derin bir “Oh” çekip festivalin yapıldığı Formula 1 pistinin yakınlarında indik otobüsten. Adımımızı atmamızla birlikte sıcak hava otobüsü aratmaya başladı. Ki festival alanına girebilmek için yaklaşık 2 kilometrelik başka bir sancılı yolculuğun başladığını bilseydik bazılarımız tekrar otobüse binmek isteyebilirdi...
Derken karşımıza bir labirent çıktı; etraftan “Yav biz fare miyiz bu nasıl bir şey böyle” diye isyan sesleri yükseldi. Labirentin sonunda ise tahmin edersiniz, arama noktaları vardı; kadınlar sağdan, erkekler soldan... Saatimden gözlüğüme kadar arandıktan sonra bedava kola içip bir kuyruğa daha girdik. Bizi festival alanına götürecek asıl minibüse bindik, “Sancılı Turizm” bir kez daha iyi yolculuklar diler...
Ve mutlu son... Rock’n Coke alanındaydık... Heyecan doruktaydı. Her yerden cıvıl cıvıl insan ve illâ ki müzik sesleri geliyordu. O an anladım ki çok eğlenip çok yanacaktık. Çünkü belirli alanlar dışında yakıcı güneşin altında, asfaltın üzerinde iki gün geçirecektik.
Vortex’i -hani şu insanı bir hışımla yukarı savurup tepe taklak eden adrenalin makinesi, kamikaze- ve space jump’ı ile -ki emniyet kemerlerine dolanıp trambolinin üzerinde zıplayabildiğiniz kadar zıplayın diye sizi gökyüzüne doğru salıveriyorlar- bir lunapark içinden geçtik. İkisini de denedim, düşman başına...
Gelinliklisi de vardı şalvarlısı da
Alanda bir tur attıktan sonra soluklanmak için Hayko Cepkin, Duman, The Prodigy, Linkin Park ve dahasını seyredeceğimiz ana sahnenin hemen karşısındaki basın çadırına konuşlandık. Dinlenirken etraftaki birbirinden enteresan insanlara gözünün takılmaması imkânsızdı. Çocuğunu elinden tutup sevdiği grup çıktı diye sahneye koşanlar, Anadolu insanına has entarisinin altına şalvarını giymiş 60 yaşlarındaki karısının elinden tutup, şalvarı ve başındaki Rock’n Coke hatırası hasır şapkayla gezen 70’lik dedeler -ki beni çok şaşırttılar-, mini gelinliğinin altında jartiyer, saçında da duvaktan bozma bir tülle herkesin ilgi odağı olmayı başaranlar vesaire vesaire...
Sonrası konserler, su gibi içilen bira, dans, hatıra olsun diye yapılan alışveriş ve 19 temmuz sigara yasağı...
- Daha dün burada içiyorduk, açık hava burası. Peki şemsiyenin altından çıkayım, olmaz mı...
- Olmaz arkadaşım olmaz... Sigara içen arkadaşlarımızı tek şemsiye altında topladık. Bak ne yazıyor şemsiyenin altında “Sigara içilebilir alan.”
Çok gülüp çok eğlendiğim Rock’n Coke bazılarımız için bir felaketle son buldu. Bine yakın insan sağlık ekiplerinin bulunduğu çadırlara koştu. Kamp alanında kene tarafından ısırılanlar, alkol komasına girenler, güneş çarpanlar... Bir Rock’n Coke da böyle bitti. Başkalarını bilemem. Benim için biraz yorucu oldu. Ama yine de değdi...
‘Duman’lı hava sahası
Sigara yasağına bir gün kala The Prodigy öncesi sahneye çıkan Duman, son zamanların “bence” en iyi performansını sergiledi. Yeni ve eski albümünden şarkılarla o ana kadar ana sahnenin önünü en çok dolduran grup oldu.
Grup, bir zamanlar Sezen Aksu’dan dinlediğimiz Beni Yak’ı söylerken bir anda şarkıyı Michael Jackson’ın Billie Jean cover’ıyla kesip, sonra da kaldıkları yerden devam edince, onları dinleyen binlerce kişi adeta kendinden geçti. Yaklaşık 50 dakika boyunca festival alanı da ‘Duman’lı hava sahası oldu. Yeni neslin sevdiği gruplardan Manga ile daha olgun olan bizim neslin bir ara dilinden düşürmediği üç-dört parçasıyla akıllarda yer eden Cartel kapışması pazar gününün belki de en çok beklenen performanslarındandı.
Gel gel gel Cartel’e gel
Manga sahneye çıkıp “headbang” eşliğinde şarkılarını söyleyip çekildikten sonra Cartel, Kurtlar Vadisi-vari kıyafetlerle sahneye çıktı. Gel gel gel Cartel’e gel parçasını söylemeye başladıklarında biraz önce Manga ile kendinden geçen 17’likler ne olduğunu şaşırdı. En ön sırada kafa sallayan gençler, arka sıralardaki orta yaşlı rock severlerin coşkusuyla bebekliklerinden hatırladıkları Cartel’in ünlü Evdeki ses şarkısına hep bir ağızdan katıldılar.
Unutulmaz konserler
Rock’n Coke’a gelen farklı müzik türlerinden hoşlanan 40 bine yakın müziksever, tam anlamıyla bir müzik ziyafeti yaşadı. Festivalin ilk günü sergiledikleri performanslar ile adından söz ettirenler arasında The Prodigy başı çekti. İlk kez 11 yıl önce İstanbul’a gelen grup, performansından hiçbir şey kaybetmediğini kanıtladı. İzleyicilerle diyalog içindeki, “My people, my Turkish people” nidalarıyla ortalığı yıkıp geçti, konseri izleyen binlerce insanı yere çöktürmeyi ve aynı anda zıplatmayı başardı.
Takipçilerinin uzun zamandır beklediği Nine Inch Nails, başarılı sahnesiyle severlerini memnun etti. Dikkat çeken şeylerden biri, grubun seyirciyle iletişim kurmamasıydı. Hiç konuşmayan grup, dinleyenlerin alkışlarına minnettarlık göstermese de kimse bu durumdan şikâyetçi değildi.
Pazar günü izleyicileri Linkin Park’a hazırlanırken, Hayko Cepkin, Razorlight, Kaiser Chiefs sahne aldı. Hayko Cepkin sıra dışı performansıyla akıllara kazınırken, Razorlight solisti Johnny Borrell tavırları ve dış görünüşüyle tam bir “rock star” olduğunu kanıtladı. Kaiser Chief ise sıcak tavırlarıyla müzikseverlere çok güzel bir saat geçirtti. Öyle ki grubu tanımayanlar bile onlarla dans etti.
Gecenin beklenen grubu Linkin Park, hayranlarını memnun edecek bir performans sergiledi. Grup, Somewhere I Belong, Breaking The Habit ve One Step Closer gibi şarkılarını coşkulu hayranlarıyla birlikte söyledi. Müzikle dolu geçen günlerin ardından ise “gelecek yıl hangi grupları dinleyebileceğiz” sorusu akıllarda, yorgun ama mutlu ayrıldık İstanbul Park’tan...
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
