Yazılar

---

Ben Kentimi Severdim…Sayı: - 27.03.2006

---

Bir gün bir yazıma bu şekilde başlık atacağım hiç aklıma gelmezdi. Doğduğum, büyüdüğüm, çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın ve hayatımın en güzel günlerini yaşadığım kentim için bu kelimelerden oluşan bir cümle kuracağım!

Hiç aklıma gelmezdi.

Ama bir gün bu kelimelerden oluşan, hem de bu yazıyı yazdığım gecenin bu ilerlemiş saatinde, kentimin hemen her köşesinde geçmiş olan kişiliğimin oluştuğu çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın bir film şeridi gibi gözümün önünden geçtiği o güzel ama bir daha yaşanması kesinlikle mümkün olmayan anılarımın eşliğinde bu yazıyı yazıyorum artık.

Ne hazin değil mi?

Oysa ben hiç ihtiyacım olmadığı halde şu ana kadar yaşanmış olan yarım asırlık ömrümün hemen hepsini bu kente ve bu kentte yaşayan bu kentin halkına adamıştım. Sevgili Yakup Karpuz’un benimle yaptığı ve yerel Taka Gazetesi’nde 6 Eylül 2005 günü yayımlanan, o tam sayfalık söyleşimde söylediklerimin bir kısmını hiç istemediğim halde yeniden burada tekrarlamak istiyorum.

Ben Allah’ın çok şanslı kullarından birisiyim her şeyden önce. Rahmetli dedeciğimin şimdi yerinde koca bir çirkin heyula beton binanın bulunduğu bahçeli iki katlı, bahçesinde Rumlardan kalma sarnıcının da olduğu evinde, iyi bir çocukluk ve ilk gençlik dönemi geçirdim. Ailem gerçekten beni iyi okullarda okuttu. İşsizlik psikolojisini hiç yaşamadım. On sekiz yaşımdan beri bir meslek sahibiyim ve düzenli olarak her ay maaşımı aldım. Askerliğimi yine çok iyi şartlarda yaptım. Bir gencin bu ülkenin şartları içinde yaşayabileceği iyi şeylerin birçoğunu yaşadım.

Hal böyleyken, sırtüstü yatmayıp, “aman bana ne canım, ben kendime bakarım, yaşadığımı bilirim” demeyerek, aksine çalışarak, yaşayarak, hayatıma sıvadığım bütün birikimimi çevremle, daha da ileri gidersem halkımla paylaşmak istedim. Hiç egoist olmadım. Sözün kısası çevreme ve halkıma yararlı bir Cumhuriyet ferdi olarak yaşamayı yeğledim.

Ancak her nedense bilmiyorum özellikle takriben son on iki yıldan beri kentim çok değişti. Artık yetişmiş değerlerini destekleyip yaşatmak yerine onları yok etmeye başladı.

Tabii ki bunda yöre halkının çok fazla bir sorumluluğu ve kabahati yok. Kentimi yönetenler, kendi çıkarlarını hep ön planda tuttuklarından olacak, üst üste yapılan yönetimsel hatalar sonucunda gelişen ekonomik ve sosyal nedenlerle yıllardır kentimin üzerine çöken GÖRGÜSÜZLÜK, MERHAMETSİZLİK ve İLKELLİK, benim güzel KENTİMİ böyle yaptı!

Şimdi ben ve benim gibiler kentimin üzerine çöken bu görgüsüzlüğe, bu merhametsizliğe ve bu ilkelliğe artık dayanamıyoruz, dayanamıyorum!

Ve kentimde kalabilme gücüm her geçen gün daha da azalıyor.

Tabii bu çözümse…


                                            ***


Geçen hafta sessiz sedasız bir ayrılığımız oldu sizlerle değerli okurlarım. Elimizde olmayan teknik nedenlerden dolayı günlük gazetemiz bir hafta boyunca güncellenemedi. Ama bu süre zarfında siz değerli okurlardan aldığım merak dolu e-postalarınız için teşekkür ederim. Demek ki Mavi Nota yavaş, yavaş eski okur kitlesine kavuşuyor. Gazetemizin tiraj ikonunda ise günlük okunma oranı olarak bir düşüş söz konusu olmadı sayfalarımız güncellenmemesine rağmen. Bunun için de ayrıca teşekkür ederim.

Mavi Nota yayın hayatına devam edecek kuşkusuz.

Siz değerli Mavi Nota dostlarının büyük desteği ile…



Müfit Semih Baylan
Editör

---

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

---

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.