ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Musiki Kültürümüz...Sayı: 920 - 07.01.2010
Kültürler; farklı kültürlerden beslenerek zenginleşirler. Bu durumu insanın beslenmesinde yapması gereken karbonhidrat, protein, vitamin dengesine benzetebiliriz. Nasıl tek tür beslenme sağlığa zararlı ise tek kaynaktan beslenen kültürler de bir süre sonra tekrara ve tekrarın tekrarına girerler. Bu öyle bir durumdur ki bir sentez ve uygarlık inşa edememekle sonuçlanır.
Türk kültürü zaman içinde Orta Asya'dan başlayarak üç kıtaya yayılırken genişleme alanı içindeki kültürlerden etkilenmiş ve aynı zamanda onları da etkilemiştir. Anadolu'dan başlayarak Osmanlılar da edebiyattan mimariye, musikiden süslemeye, mutfak kültüründen kentleşmeye kadar kendi özgün sentezlerini yaptıkları için "Cihan Devleti" olmuşlardır.
Her kültürün kendine has bir müziği vardır. Bizim musikimiz de kültürümüzün en geniş ve köklü alanlarından biridir. Musikimiz kendi sentezini yaparken yayıldığı üç kıtanın musikilerini hem etkilemiş hem de onlardan etkilenmiştir.
Bizim musikimiz söz musikisidir. Gerek Halk müziğimiz, gerekse Klasik Musikimize bakarsak mevcut eserlerin yüzde yüze yakınının sözlü eserler olduğunu görürüz. Bu nedenle bizim musikimiz ile edebiyatımız arasında iç içe girmiş bir ilişki vardır. Klasik musikimizde kullanılan usuller ile şiirlerde kullanılan usuller ve aruz vezninin arasında bir ilişki vardır.
Bugün var olan klasik musikimiz; klasik edebiyatımızla iç içe geçmiş bir sentezin ürünüdür. Özgün bir sentezdir. Klasik musikimizde bestelerin sözlerine "güfte", söz yazarlarına da "güftekar" denilmiştir. Eserlerin güftelerine baktığımızda edebiyatımızın seçkin şairlerinin şiirlerinden çok güftekarların yazdığı metinlerin bestelendiğini görürüz. Bu anlayış günümüzde de "şarkı sözü yazarı" ifadesi ile yaşamaktadır. Musiki ile edebiyat ilişkisi her dönemde olduğu gibi günümüzde de yaşamaktadır.
Kültür, hayatın içinde yaşayan bir dinamik olduğundan özellikle Tanzimat'tan (1839) sonra batı kültürü ile olan ilişkiler ve batıya yakınlaşma musikimizin makam yapısında etkili olmuştur. O zamana kadar fazla öne çıkmayan Nihavent, Kürdili Hicazkar, Acemkürdi ve Muhayyer Kürdi gibi makamlarda beste sayısı artarken; keman, viyolonsel, klarnet gibi batı çalgıları da musikimizin çalgı ailesine katılmıştır. Görüldüğü gibi kültür ve musiki kendi sentezlerini yaparak hayatlarına devam etmektedirler.
Gerek klasik musikimiz gerekse Hacı Arif Bey ile başlayıp gelişen neoklasik dönemde yapılan besteler tema olarak toplumu, toplumun çelişkilerini değil de insanın aşk, ayrılık, hasret, hüzün ve melalini işleyen eserlerden oluşur.
Musikimizde ayrıca doğa ve insan ilişkisi yine "aşk" ana ekseninde işlenmiştir. Klasik musikimiz kent hayatının, kent insanının yukarıda saydığımız duygularını ifade eden ve bu nedenle de "değişende değişmeyeni" yakalayan evrensel bir müziktir. Musikimiz eğer bu evrensel boyutu yakalayamasaydı bu besteler bugün hala çalınıp söylenemezdi. Şarkılarımızın eskimemesinin temel nedeni de budur.
Günümüzde kültürümüz, Anglosakson (ABD ve İngiliz) kültürün yoğun bir saldırısı altındadır. Toplumun kendini ifade biçimlerinden sanat ve musikimizin kökleriyle insanımızın bağları kopartılmaya çalışılmaktadır.
Teknolojinin gelişmesi ile önce radyo ve sonra teybin toplumda yaygınlaşması ile dar bir kesimin zaman zaman dinlediği müzik geniş bir tabana yayılır. Bir diğer ifade ile ticaret kervanına musiki de katılır. Yani metalaşır. Televizyon sadece dünyayı küçültmez; önce gazino sonra da pavyon kültürü evleri istila eder. Bizim musikimiz tedavülden ağır ağır kaldırılır. Musiki, kültürün önemli bir parçasıdır ve dinlemek bir terbiye gerektirir.
Bugün bile bizim musikimizi dinlemek isteyenler hangi televizyon kanalını açsalar hayal kırıklığı yaşarlar. Kendi musikimiz kayıplara karışmıştır. Bazı TV kanallarında tek tük yapılan yayınlar dışında Türk Musikisi Türkiye'nin televizyon kanallarında sefilleri oynamaktadır. Bazı dostlar "çok mu küreselleştik acaba?" diye sorarken ne kadar haklılar.
İnsanımız bir kolunu nerede güleceği kahkaha efekti ile hatırlatılan dizilere, bir kolunu da "pop-star" türü şıkıdım programlara kaptırmıştır. Toplumun bütün kesimleri bir kuşatma altındadır. Birileri hem kültür köklerimizi kesmek için uğraşırken bir taraftan da bize bir şeyleri unutturmak istiyorlar galiba…
Kendi musikimiz devletin televizyon kanalında bile ikinci hatta üçüncü sınıf sanat gibi görülmektedir. TRT-1 de kendi musikimizle ilgili yayınlar yok mertebesindedir. "Pop" adı verilen ve gerek sözü, gerek müzik yapısı ile oldukça düzeysiz şarkılar toplumu ayrıkotu gibi kuşatmıştır.
Televizyondan radyoya kaçarsanız aynı şarkı sırıtarak yine karşınıza çıkacaktır. 1970 li yılların Türk Hafif Müziği örneklerini hatırlayınız lütfen... Bir de günümüzün pop şarkılarına bakınız. Fark güneş gibi ortadadır.
Her toplum kendi kültürü içinde yetişerek çağının sentezini yapar. Kendi musikimizin önem ve değerini diğer toplumların müzikleri ile karşılaşıldığında çok daha iyi anlaşılacaktır. Bu nedenle kendi kültür ve musikimizi insanlarımıza tanıtıp sevdirirken mukayeseli bir yöntem izlenmesi çok yararlı olacaktır.
Bizim musikimizde ister kır kökenli Halk Müziği, ister kent musikisi olan Klasik Müziğimizde olsun var olan melodik zenginlik ve ritim zenginliği diğer kültürlerin müziklerinde yoktur. Bu zenginliği görmezden gelmek, çok sesli batı müziğini evrensel saymak toplumda kendi kültürüne karşı bir eziklik hatta aşağılık kompleksi doğurur. Bu acı gerçeğin bazı aydınlarımız tarafından yaşandığına hemen her yerde tanık oluyoruz. Kendi kültür köklerini reddeden toplumlar, yabancı kültürler tarafından yok edilmeye mahkumdurlar. Bu yelpazenin dilden musikiye, mimariden plastik sanatlara geniş bir açılımı vardır.
Tezimizi ispat eden bir ibretli olayı sevgili Nihat Örs'ün "Bir Medeniyetin Çorum'dan Yükselen Sesi" başlıklı Manşet Gazetesinde yayınlanan yazısından aktaralım.
" …. Toplum kendi müziğine yabancılaşırsa medeniyetinin köklerine de yabancılaşır. Beşir Ayvazoğlu'nun anlattığı şu hikayecik anlamlıdır. Türkiye'ye ilk defa gelen bir Amerikalıyı İstanbul'da gezdirdik. Tabi geziler sırasında kendisi minibüslerde çalınan, dükkanlardan dışarıya taşan müzikleri dinliyordu. Bize şöyle bir şey söyledi: Böyle bir medeniyete sahip olan insanların müziği bu olamaz. Sizin müziğiniz ne?"
Ülkemizde müziğin gelişmesi için bir kültür politikası olmalıdır. Bu politika; "kökü mazide olan atiyim" diyen Yahya Kemal'in anlayışının hayata geçirilmesi olmalıdır. İnsanımızın yabancı kültürlerin saldırısından koruyan bir kültür politikası inşa edilmemesi hayli üzücü ve düşündürücüdür.
Musiki yapabilmek için önce müzik kulağına ve ritim duygusuna ihtiyaç vardır. Sonra da her sanat dalında olduğu gibi eğitim, emek ve sabır gerektirir. Ancak musiki, ifade biçimi, bir yaşam tarzı olduğundan dinlenmesi, sevdirilmesi ve bir eğitimi gerektirir.
Bu kadar olumsuzluklar arasında bize düşen görev; kendi kültürümüzü korumak, yaşatmak ve sevdirmek için var gücümüzle mücadele etmektir. Kulağına ezan okunan, ninnilerle büyüyen insanımız kendi kültür kökleriyle bağını artırdıkça Türkiye çağdaş sentezini yaparak 21. yüzyıl uygarlığının temel taşlarından biri olacaktır.
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
