Yazılar

Assolist ve uvertürler…Sayı: 974 - 24.03.2010

Müzisyen sanatçılar susmamalıdırlar.

Çünkü onlar ikinci sanatın sanatçılarıdırlar.

Her ne koşulda olursa olsun duruşlarını doğru değerlendirip söylenmesi gerekeni mutlaka söylemelidirler.

İster şarkıyla, ister sözle…

Mutlaka söylemelidirler…

Başbakanımız, assolist havalarında, müzisyen sanatçılarla gerçekleştirdiği “brunch”ta tam bir buçuk saat konuşunca…

Uvertür konumuna düşen müzisyen sanatçıların birkaç şey söylemesini isterdim…

Arif Sağ, “brunch”a katılmaya giderken “elbette bizim de söyleyeceklerimiz var” dedi ama dut yemiş bülbül gibi sustu oturdu.

Koskoca salonda, “assolist” başbakanı dinleyen “uvertür” müzisyen sanatçıların kimler olduğunu tekrar burada zikretmeyeceğim.

Nasıl olsa biliyorsunuz kimler olduğunu.

Ama genel profile bakıldığında, her ne kadar İbrahim Tatlıses, “Urfa’da Oxford vardı da okumadık mı?” dediyse de hiçbirisi, örneğin Kraliyet Senfoni'den yetişmedi.

Ve Edinburgh Yüksek Müzik Akademisi’nin kapısının önünden bile geçmedi.

Başbakan assolist olarak yaptığı konuşmasında, doğunun, batının ne kadar gerisinde kaldığını söylerken aslında Türkiye Cumhuriyeti denilen bu ülkenin doğusu ile batısı arasındaki 100 yıllık sosyal farkın özetini de söylüyordu.

Ama gelin görün ki “brunch”a katılan müzisyen sanatçıların çoğu ya da hemen hepsi bu ülkenin doğusunda yetişmiş kişilerdi. Yani salonda neredeyse batılı hiç kimse yoktu.

İşte “brunch’a katılan sanatçıların bu coğrafik durumu aslında “bölgesel” ve “etnik” ayrımcılığın olmadığının kanıtıdır.

Kimi Kürt şarkıcıların, “sadece Kürt olduğumuz için bir yerlere gelemiyoruz” sözünün kocaman bir palavra olduğunun göstergesidir.

Lale Mansur’un, sinema ve tiyatrocuların toplantısında, Oktay Kaynarca ile giriştiği o gereksiz tartışmanın Lale Mansur açısından ne kadar gereksiz ve anlamsız olduğunun ispatıdır.

İşte bu durum karşısında “brunch”a katılan o müzisyen sanatçıların “bu ülkede ayrımcılık olsa biz buralara kadar gelebilir miydik?” demelerini isterdim.

Ama demediler…

Oysa o müzisyen sanatçıların sahne isimlerine değil gerçek isimlerine bakınca bu ülkenin coğrafyasını çok rahat görebilirsiniz.

Ve hiç kimse kusura bakmasın (isteyen kusura da bakabilir) kimi sanatçıların bu ahval ve şerait altında dahi “ayrımcılık”tan söz etmeleri sahne isimleri kadar sahtedir.


Cuma günü görüşene değin esen kalın



Müfit Semih Baylan
Editör

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.