Yazılar

İstanbul Film Festivali'nde bir Rock efsanesi: Neil YoungSayı: 994 - 21.04.2010

Bu yılki film festivalinin müzik dalında üç büyük sürprizi vardı. Biri efsaneleşmiş bir rock devi olan Neil Young üzerine çekilmiş bir belgesel olan Neil Young’ın Bavulundan Şarkılar Neil Young The Trunk Show: Scenes From A Concert, diğeri üç farklı yaş kuşağından efsaneleşmiş üç gitarist Jimmy Page (Led Zeppelin), The Edge (U2) ve Jack White (White Stripes) üzerine yapılan söyleşi derlemelerinden oluşan Gürültü Ustaları It Might Get Loud, üçüncüsüyse ABD’nin muhalif seslerini farklı biçimlerde bir araya getiren geçen yıl iki ayrı festivalde izleyici ödülü almış olan Devrim Şarkıları Soundtrack For A Revolution.

Neil Young’ın Bavulundan Şarkılar diğer iki filmden farklı olarak çeşitli müzik insanlarının birbirleriyle karşılaştırılması üzerine dayanmayan ve sadece bir tekine odaklanan ve tüm dünyadaki Young hayranları için ister beğenilsin ister beğenilmesin çok önemli bir yapıt. Üstelik film bir ilk değil… Aynı yönetmenin (Kuzuların Sessizliği ile tanınan ve son olarak başrol oyuncusuna Oscar getiren Rachel Evleniyor’un da yönetmeni) Jonhatan Demme’nin Neil Young üzerine odaklanan ve Türkiye’de gösterilmeyen ilk filmi Heart Of Gold Altın Kalp’in devamı ve kendi kendine bir cevabı olarak çekilmiş. Filmin Demme’nin Neil Young üzerine çektiği ilk filmden farkı bu kez bir konsere odaklanmış olması ve Young’ı ilki gibi lineer bir hayat hikayesi içinde değil bulunduğu an’a odaklı olarak sunması. Film tıpkı bir konser gibi Amerika’da sadece tek bir gün gösterildi. Ardından bir hafta süreyle sadece tek bir sinema salonunda sunuldu. İstanbul film festivalindeki iki gösteriminin haricinde ise tüm dünyada Neil Young fanları için DVD raflarındaki yerini almıştı.

ÖZGÜRLÜK ARAYIŞI

Konserde eşzamanlı bir performans gösterisi olarak her şarkı için ayrı bir resim yapan ressam Erric Johnson filmde özellikle dikkat çekiyor. Yönetmenin röportajlarında ve filmin tanıtım metinlerinde geçen ‘elektrikli’ ve ‘gürültülü’ sözleri ise Young’ın 60 yaşındaki haline, hâlâ devam ettiği şekliyle yüksek enerjili, tansiyonlu ve ‘gürültülü’lü Philadelphia’daki bu konsere odaklanıyor. Gürültü kavramı müzikal anlamda kültürel ve göreceli bir kavram olmasına karşın hâlâ rock müziği ve Young’ı betimlemek için kullanılmış. Bu da gösteriyor ki bu kavramın kendisi filmin yönetmeni Jonhatan Demme ve hayranlarının gözünde popüler müzik dünyası için basitçe Young’ın gitarında sözlük anlamından sıyrılmış ve artık içinde kirlilik barındırmayan somut hale gelmiş ‘özgürlük arayışı’nı anlatıyor. Ancak hâlâ sözlük anlamındaki önemli bir ögeyi saklı tutarak: Kimileri için rahatsız edici… Filmde Young hayranları için en bilinen şarkılarının elektrik gitarlı yüksek volümlü versiyonları ile birlikte Cinnamon Girl, Like A Hurricane ve eşsiz, uzun, en agresif versiyonuyla No Hidden Path gibi şarkılar yer alıyor. Nei,l Young 60’lı yaşlarında 20’li yaşlarından çok daha sağlıklı, coşkulu ve enerji dolu gözüküyor.

Bilinen müzik hayatına 60’lı  yılların sonunda Crosby, Stills, Nash And Young grubunda başlayan Kanada doğumlu şarkı yazarı, rock-country ustası, Nirvana , Pearl Jam, Sonic Youth, Nick Cave And The Bad Seeds, Mudhoney, The Pixies gibi sayısız kendinden daha yeni kuşak rock ikonlarına inanılmaz etkilenimler sunmuş ve aynı zamanda yazdığı söz ve tavırlarıyla eşitlikçi, özgürlükçü politik bir duruş gösteren Neil Young, 70’lerde albüm ve konserlerine solo olarak devam etti. Aynı yıllarda armonikası ve akustik gitarıyla başlayan yolculuğu, sade duru tonları ve olağan üstü şarkı sözleri, 80’lerde yerini daha açık, deneysel çalışmalara bıraktı. 90’lar da başlayan bu son döneminde ise Young, özellikle yüksek volümü, elektrik gitarın bol distorsiyonu ile 60 yaşında konser alanlarını sallamaya devam ediyor. İlk dönem çalışmaları kısa, sade, duru olarak tanımlanabilecek Heart of Gold, Harvest Moon, The Needle And The Damage Done gibi country’nin ve folk müziğinin ozanlığını rock müziğin virtüözitesinin yerine koyan Young, daha sonra My My Hey Hey, Keep On Rockin’ In The Free World gibi şarkılarıyla dinleyicisinin beynine kazınmıştı.

Neil Young 20’li yaşlarında akustik gitarıyla  yerinde oturarak usulca söylediği “Altın bir kalp arıyorum. Galiba yaşlanıyorum.” sözlerini 60’lı yaşlarında Philedelphia’yı sallayan bir konserde ayakta ve bağırarak söylemeye devam ediyor… Bu da bize gösteriyor ki bir şeyler yanlış gidiyor…

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.