Yazılar

---

Müziğin böylesine hiç dayanamıyorum!Sayı: - 12.04.2006

---

Elektrik dalgalarının sese dönüşümünü sağlayarak 1876 yılında ilk kez telefon görüşmesini gerçekleştiren Amerikalı bilim adamı Graham Bell, geçen 130 yıllık süreç içinde telefon teknolojisinin ne kadar geliştiğini hangi boyutlara ulaştığını bugün görebilseydi, eminim gelişen teknoloji karşısında çok mutlu olabileceği gibi, dijital kayıtlarla var olan iletişimsizlik kültürünün sonuçlarını görünce de bir o kadar üzülürdü.

Telefonu açtığımız zaman karşımızda bir kişi bulma yerine bir dijital kayıtla karşılaşmamızın vahametini düşünüyorum hep. Bunun adı, teknolojiyi yakalamak değil, düpedüz iletişimsizlik kültürünün kötü bir versiyonunu yaşar duruma getirmektir.

Telefonu açtığımızda karşınıza önce bir dijital ses çıkıyor, sonra sizi beklemeye alıyor, işte o anda bir müzik çalmaya başlıyor, hani o ahizeden duyduğunuz müzik… Buna bekleme müziği diyorlar, amaç, istediğiniz hattı bağlayana kadar beklerken sizi sıkmamak, sizi müzikle rahatlatmak…

Ama ben diyorum ki, şu telefon santrallerinin müzik tasarımı da başlı başına bir araştırma konusu, başlı başına bir tasarım konusu. Zira her marka santralin farklı müziği var, bazı santrallerin müziğini değiştirebiliyorsunuz ama çoğu sabit, değiştiremiyorsunuz. Öyle santraller var ki müzikten, birilerinin torpiliyle geçtiği aşikâr olan mühendisin sanat zevkine, estetik anlayışına kesinlikle mahkûm oluyorsunuz. Bazı firmalar müzik-söz birlikteliğiyle kendi reklâmını koyarken, bazıları radyo yayınını naklen veriyor. Bazıları ise, o kadar kötü müzik düzenlemeleri dinletiyor ki, içinizden hemen telefonu kapatmak geliyor, kapatıyorsunuz da. Ancak tekrar aramanız gerektiğinde bu müzik (!) terörüne katlanmanız gerekecek.

Geçenlerde bir firmayı aramıştım bir iş için. Dijital kayıtta konuşan bayan sesini büyük bir başarıyla geçip sekreter hanıma nihayet ulaştıktan sonra, sekreter hamının kibarca bağlıyorum sözünün ardından, gençliğimizin o ünlü (Love Story) Aşk Hikâyesi’ni dinlerken buldum kendimi. Aman Allahım o da ne? Bu kadar kötü bir düzenleme nasıl olabilir? Bağlanacağım sayın yetkiliyi zor bekledim. Telefon görüşmesi bittikten sonra, sekreter hanıma tüm nezaketimle santraldeki müziğin değiştirilmesini önemle rica ettim. Birkaç gün sonra tekrar aradığımda aynı müzik yine çalıyordu. Sanırım hiç ilgilenmediler. Ama ne zaman bizim sevgili Elif’i arasam, telefonum bağlanana kadar kendimi Für Elise konserinin içinde bulurum. İtiraf edeyim ki o iki dakikanın dolmasını hiç istemem. Sonra sevgili Elif’i bedava Für Elise konseri için değil iş için aradığımı düşünerek bir an önce bağlanmayı beklerim.

Ve sesli kayıt sistemi beni kapının dışına koyunca sorgu-sual başlayınca düşünün halimi: Dâhili numarayı biliyorsanız… Hayır bilmiyorum, bilmek ya da öğrenmek istemiyorum, amacım karşımda bir kişi bulmak, inanın başka amacım yok, konser dinlemek istemiyorum, dâhili numara konusunda kültür ya da bilgi eksikliğini her defasında yüzüme vuran bir telefon yönlendirme sistemini reddediyorum, evet istemiyorum, istemiyorum!

Moderniteyi teknolojik fiyaka olarak ele alanlara şunu söylemek istiyorum: Bu sistem sizi çağdaş yapmaz, aksine iletişim özürlüsü yapar. Santrallerde oturan hanımefendi ya da beyefendiler özverili çalışmalarıyla işyerlerinin telefon trafiğini, doğal, güzel ve insansı sesle çok rahat idare edebilirler. Bunun da mutlu ve yüzü gülen insanların toplumda artmasına yardımcı olacağını düşünüyorum.



Müfit Semih Baylan
Editör

---

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

---

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.