ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Hiç Yaşlanmayacak Efsane: Michael JacksonSayı: 1071 - 23.09.2010
25 Haziranda sadece Michael Jackson ölmedi, onunla birlikte bir dönem de bitti. O popüler müziğin kralıydı, kimse onun gibi ayda yürümedi ve kimse giderken bizlerin çocukluğunu da yanında götürmediYitirilen herkese ve her şeye veda etmek zordur elbette. Kaybettiklerimizi hiçbir zaman kolay kabullenemeyiz, bitmek bilmeyen bir inkâr sürer gider içimizde. Hele bir de bizi bırakıp giden, hiç gitmeyecek sandığımız ve ölümü asla yakıştıramadığımız biriyse durum her zamankinden daha zor bir hâl alır ve söz konusu inkâr tüm benliğimizi kaplar. Eminim ki haziranın 25'inde dünyanın dört bir yanından, adını bilmediğimiz ve hiç duymayacağımız, ömür boyu karşılaşmayacağımız hatta varlığından bile haberdar olmadığımız milyonlarca insan aynı şeyi hissetti. Çünkü hepsinin -hepimizin- gözünde aynıydı Michael Jackson. Hepimize göre bir efsaneydi, idoldü, hayran olunan, farklı gözle bakılan bir insandı. İşte bu yüzden, bu satırlar yazılır, okunur, kelimeler ardı ardına sıralanırken "geçmiş zaman" kullanmak insanı yaralıyor.
Özellikle bir nesil için Michael Jackson'ın ölümü pek çok şeyin ölümü oldu. 80'ler ve 90'larda çocuk olanlar için ayrı bir yeri vardı onun. Çünkü o zamanlar "kaset" alıyorduk ve ilk aldığımız "kaset" Michael Jackson'ınki olmuştu. Örneğin Bad çıktığında yıl 1987'ydi. Uzaktan kumandası olmayan tüplü, kaba ve hantal sekiz kanallı televizyonlarda kanalları şimdiki gibi olmasa da kendimizce "hızla" geçerken, Jackson'la karşılaştığımızda mutlaka dururduk. Televizyona nasıl yapışıp ekrana kilitlendiğimizi söylemeye bile gerek yok. Çünkü Jackson daha o zamanlardan farklıydı. Video klipleri başkalarına benzemiyordu. Film gibiydi her biri, sıkılmadan izliyorduk. Sesi ve danslarıyla ise insanı büyülüyordu.
Aynı şekilde çoğumuzun sinemada gittiği ilk film Moonwalker'dı. Filmin Türkiye'deki vizyon tarihi ocak 1989'du. Zaten Michael Jackson hayranı olanlar filmi heyecanla beklemişti. Jackson'la yeni tanışanlar ise önce şaşırmış sonra etkilenmişti.
Çocukluğunu özlüyordu o. Parkta oynayan çocukları gördüğünde gözyaşlarını tutamadığını içtenlikle söylüyordu
Bu adamda bariz bir farklılık vardı.Bir nesli büyüttü Michael Jackson. Onun albümlerini alarak, şarkılarını dinleyip ezberlemeye çalışarak büyüdük. Gözümüzü dikip ona baktık kırpmamaya çalışarak. Onun danslarını taklit etmeye çalıştık, gözümüzü kırpıp en ufak bir detayı bile kaçırmak istemedik. İşin sırrı belki de oradaydı çünkü... Hepimiz evde "moon walk" yapmaya çalıştık. Onun gibi yerde kaydırabilmeye uğraştık ayaklarımızı. Ya da tam tersi, ayaklarımız yere öyle bir sabitlenmeliydi ki öne doğru eğilebilmeliydik onun yaptığı gibi. Bir yandan da şarkı söylemek gerekiyordu, onun gibi güzel, farklı ve ipeksi bir sesle çıkmalıydı dudaklarımızın arasından lirikler. Çoğumuz bunu başaramadı. Çünkü her ne kadar Michael Jackson olmaya çalışsak da o tekti, biricikti. Çocukluğumuzdu, onun gidişiyle çocukluğumuz da gitmiş, biz büyümüştük, o ise göçüp gitmişti.
Michael Jackson hakkında çok şey söylendi şimdiye kadar. Hâlâ da söylenmeye devam ediyor. Gittikçe beyazlattığı teni, estetik ameliyatlarla tanınmaz hâle gelen yüzü, hayat tarzı, yaşadığı yer, çocuklarla olan ilişkisi hep konuşuldu. Ama insanların göremediği bir şey vardı, bunların hiçbiri o kadar da önemli değildi. Çünkü Michael Jackson hayatındaki tüm çalkantılar ve iddialara rağmen müzik tarihinin sayfalarına adını devasa harflerle yazdırmış bir isimdi. Kimse onun gibi sahne şovlarına imza atmamış, onun gibi şarkı söylememiş, onun gibi dans etmemişti. Onun gibi ilgi gören iki isim gelmişti şimdiye dek müzik dünyasına. 50'lerde Elvis'in, 70'lerde Beatles'ın yaptığını, 80'ler ve 90'larda Michael Jackson yaptı. Tüm eleştirilere rağmen o bir fenomendi, hep de öyle kalacak.
Pop, R&B ve rock'ı harmanlayarak yarattığı özgün tarzı Michael Jackson'ın bir nevi imzası oldu. Tek bir türe ve temaya bağlı kalmadan çalıştı Jackson müzik hayatı boyunca. Motown'un klasik dans ritimlerini techno'nun enerjisiyle birleştirip gitar sololarını şarkılara başarıyla ekleyen sanatçı, diğer müzisyenlerin aksine şarkı sözlerini kâğıda dökmedi hiçbir zaman. Ses kayıt cihazına kaydedip üzerlerinde bu şekilde çalıştı.
Off The Wall albümünde funk, disco-pop, soul, soft rock, caz ve pop balladlarını dinleyicisine sundu Pop'un Kralı. Dünyanın en çok satan albümü olan Thriller'a gelindiğinde ise biraz daha agresif bir albüm bekliyordu dinleyicileri, Jackson daha korkusuz davranmış, dans ve rock şarkılarını daha iddialı ve hırçın bir hale getirirken pop şarkıları ile balladları daha yumuşak tutmuştu. Funk şarkıları Billie Jean ve Wanna Be Startin' Somethin'; disco hitleri Baby Be Mine ve P.Y.T. (Pretty Young Thing) albümün öne çıkan şarkılarıydı. Bu albümde daha karanlık bir hayal dünyası ve paranoya temaları hissedilebiliyordu. Jackson dünyaca ünlü şarkısı Billie Jean'de, saplantılı bir hayranını anlatmıştı. Wanna Be Startin' Somethin'de ise dedikodu ve medyaya karşı olan öfkesi öne çıkıyordu. Çeteler arasındaki şiddete karşı çıktığı Beat It, ünlü müzikal West Side Story'ye bir saygı duruşu niteliğindeydi. Thriller'da müzisyenin doğa üstü güçlere olan ilgisi kendini göstermeye başlamıştı. Yıl 1985 olduğunda yine bir klasik olan We Are The World geldi. Jackson'ın hümanist yönü burada ortaya çıkmaya başlamıştı. İnsancıl temalar bundan sonra da fark edilebilir şekilde gösterecekti kendini. Jackson'ın müzikal kimliğini oluşturan özelliklerden biriydi bu da...
Bad albümünden Dirty Diana'da, hırçın ve kendinden emin bir âşık anlatılıyordu. I Just Can't Stop Loving You geleneksel bir ballad iken, Smooth Criminal ona nazaran oldukça şiddet dolu bir şarkıydı. Dangerous albümü Jackson'ın iyiden iyiye sosyal konulara değinmeye başladığı albüm oldu. Albümde açlık, AIDS, evsizlik ve uyuşturucu gibi pek çok konuya yer verildi. Ancak Jackson iç dünyasını da açmaya başlamıştı, kişisel zorluklarını ve endişelerini de dile getirdi bu albümde. HIStory'de paranoya duygusunu hissetmek mümkündü yine. Scream ve Tabloid Junkie gibi funk rock şarkıları olduğu gibi You Are Not Alone gibi R&B balladları da vardı. Invincible Jackson hayranlarının beklediği bir albüm olmasına rağmen onun standartlarında bir başarı elde edemedi.
Jackson'ın ten rengi hep tartışılan bir konu olmuştu. Tenini estetik operasyonlarla beyazlattığına inananlar olduğu gibi hastalık sonucunda bembeyaz tenine kavuştuğuna inananlar da mevcut hâlâ. Ancak Jackson'ın şarkılarında vurgulamak istediği şeylerden biriydi bu, "Siyah ya da beyaz, fark etmez" dedi cesurca. Verdiği bir röportajında da konuya istinaden şöyle demişti: "Ben siyah bir Amerikalıyım. Irkımdan ve kimliğimden gurur duyuyorum. Cilt hastalığım nedeniyle cildimdeki pigmentler yok oluyor, bu benim elimde olan bir şey değil."
Michael Jackson'a dair söylenecek çok şey var şüphesiz, es geçilmemesi gereken şeylerden biri de onun insanı ürperten güçlü sesi. Marvin Gaye'in derinliğine sahip bir sesi olan Jackson'ın henüz küçücükken yorumladığı Bill Withers'ın ünlü Ain't No Sunshine'ı, onun çocukken bile ne kadar harika bir sese sahip olduğunu tüm dünyaya kanıtlayabilecek nitelikte. Bugüne kadar onlarca sanatçıdan dinledik bu klasiği, hiçbiri beni Jackson'ın versiyonu kadar acıtmadı. 70'lerin başında henüz küçük bir çocuk olan Jackson, yaşamadığı bir tecrübeyi anlatan özlem dolu bir aşk şarkısını nasıl bu kadar hissederek ve kalplerimizi kırarak seslendirdi bilinmez ancak onun esas özlemi çocukluğuydu. Bir röportajında kayıt stüdyosuna giderken parkta oynayan çocukları gördüğünde gözyaşlarını tutamadığını içtenlikle anlatan efsane, 10'lu yaşların başında büyümek zorunda kalsa da hayranlarının bildiği gibi ruhu hep çocuk kaldı. Geri dönüş konserleri için durmadan çalışan yorgun vücuda hapsolmuş bu çocuk artık hiç büyümek zorunda kalmayacak. Bizse geride bıraktıklarıyla avunmaya çalışırken kendi çocukluğumuzla birlikte özleyeceğiz onu, hiç yaşlanmayacak olan benzersiz çocuğu...
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
