Yazılar

Anadolu'nun Kayıp ŞarkılarıSayı: 1198 - 30.03.2011

Bugün Pazar bugün beni güneşe çıkardılar demeyeceğim çünkü güneşe çıkan büyük ozan Nazım Hikmet. Dizeler de onun dizeleri… Halk ozanın dediği gibi: “Hiçbir şey bilmesek de haddimizi biliriz.” O nedenle bugün Pazar yerine bu Pazar kendimi ödüllendirmek istedim.

Anadolu Hayat Emeklilik genel müdürü Mete Uğurlu’dan gelen ‘Anadolu’nun Kayıp Şarkıları’ DVD’sini izlemeye koyuldum: Bir anda evin içi kültür bahçesine döndü. Bir Nezih Ünen filminin girişinde

“Güneşin yükseldiği yer” demekti Anadolu… İle ülkemin güzelliklerine savruldum… Karadeniz sevdam dereler gibi coştu. “Bu akan dereler hep gözümun yaşidur.” Nasıl coşmaz, taşmaz, kabına sığar insan? Bakın şu sözlerin güzelliğine…

Bir başka Karadenizli “Horon bir yaşam ritüelidir. Biz hüzünde bile horon tepiyoruz. Bir gün cenazeye gittik cenaze ortada hava çok soğuk herkes üşüyor. Hafiften bir oynayalım ‘hayde hayde! Diyerek yavaştan yavaş yavaş başladuk oynamaya… İçerden ölenin yakını geldi. ‘ la ne yapayisunuz?’ Üşüdük horon tepiyoruz. Bende üşüdüm de geldim diye o da başladı horona. İşte horonun yaşamımızdaki yeri budur.”

Horonu severek izleyen ben bu derinlikten yoksundum. İnanın bu bilgiden yoksun olmak eksik kalmaktı.

“Bizim buralarda kimseye boyun bükmeyene deli” derler diye sürdürdü bir başka Karadeniz insanı. Aziz Nesin’in deli tanımına yakın benim deliliğime benzer bu tanımı sevdim.

Hemşinli kadın “makine çıktı artık Finduk seçmece yok. Oysa buralarda iki sevdalı birbirine türkü atar. Finduk seçer sonra da horon teperler.” Sözünü aklıma yazmadan ansızın Karadenizli, yaşlı, yazmalı dört cilveli kadın başladı türkü söylemeye. “Yazık genç yaşıma yanarım.”

Gel de vurulma bu cilveli kadınlara derken; bir başka kadın patlattı soruyu:

“Siz neredensunuz?”

Rize’den iki kadın türkü çığırmaya başladı:

“Ben bir cahil çocuğum/Sevdana dayanamam.”

Karadeniz erkeği sevimli sevimli anlatmaya başladı:

Bir tüfek verdum bir tulum aldum.”

O sırada tulum çalıyor…

Karadeniz erkeğinden geri kalır mıyım?

Oturduğum koltukta Karslı âşıklardan çaldığım edayla onunla atıştım sanki.

Bir tüfek verip bir tulum aldın. İyi ki aldın bu tulum da aklımı başımdan aldı.

Şimdi iyi misun?

Ahh bu Karadeniz!

Bu bahar, bu yaz kim bilir kaç bahar kaç yaz gönlüm Karadeniz…

Ve Kürt dengbejlerin: “Yazıktır, yazıktır, yazıktır” ağıdı adeta yürek dağladı. Bu çalışma ülkenin yer yanına sevgiyle akıyor. Ansızın Tokat semahı ile kanat çırpıp, Kastamonu köçeklerinin kıvrak danslarının coşkusuyla; Muğla oyunlarına konuk oluyor; Ermeni ve Süryani kadınların türküleri ile mola veriyorum…

Bir söyleşide dost zenginliğimden dem vurmuştum. Bugün değerli dostun armağanı ile bir kez daha çoğaldım.

12 HAZİRAN SEÇİMLERİ
Benim kendimi ödüllendirdiğim bu günlerde partiler de 12 Haziran seçim startı verdiler. Tüm parti liderlerine, yönetici kadrolara ve milletvekili adaylarına ‘Anadolu’nun Kayıp Şarkıları filmini izlemelerini CD’sini dinlemelerini öneririm. Hangi kültürleri, halkları, renkleri yönetmeye adaylar tanısınlar…

“Birbirimizi dinlemeye hazır mıyız?”

Bu filmi izleyenler Anadolu’daki tüm kültürlere, inançlara ve yaşam ritüellerine ait olduklarını içselleştirirlerse siyasi söylemlerinde çatışmacı bir dil yerine barışçıl bir dille konuşmalarını örerler... Kültürlerin yüzünün birbirine dönük olduğunu, birbirlerini beslediklerini görürler…

Seçimin galibi bu renklere ve güzelliklere bakanlar değil görenler olacaktır…

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.