Yazılar

İtina ile derin yaralar açılırSayı: 1271 - 05.09.2011

MÜZİK
Depeche Mode
Depeche Mode Remixes 2: 81-11
Mute Records

Her albümlerinde, değişik tempolarda acılar çekmemizi isteyen ve bunu artık bir geleneğe dönüştüren efsane synth-pop grubu Depeche Mode, kısa süre önce çıkardığı ikinci remix albümü ‘Depeche Mode Remixes 2: 81-11’le kalplerimizde yine derin yaralar açmaya başladı bile.
‘Violator’, ‘Ultra’, ‘Songs of Faith and Devotion’ ve ‘Exciter’ albümleriyle dinleyenlerinin canını bir hayli yakan ve bu acılı synth pop tarzını ‘Playing The Angel’la zirveye taşıyan grup, ilk remix albümünü 2004’te piyasaya sürmüştü. Efsaneleşmiş Depeche Mode parçalarını, elektronik müziğin devlerinin ve başarılı DJ’lerin yeniden yorumlaması bize sanki yepyeni bir Depeche Mode albümü dinliyoruz hissi yaratmıştı o zamanlar. Şarkıları, ülkelerinin milli marşları gibi ezbere almış bir kısım muhafazakar ‘devotee’, bu albümle bazı önyargıları da bir kenara bırakmıştı.

Her devre uygun remix’ler...

2009’da yayımladıkları ‘Sounds of The Universe’ albümleri belki ‘Exciter’ın ya da ‘Black Celebration’ın acı eşiklerini geçememişti ama yine de biz Depeche Mode fanatiklerine ‘Wrong’ ve ‘Peace’ gibi iki efsane olmaya aday şarkı kazandırmıştı. Tam “Artık Depeche Mode bize borcunu ödesin!” derken, ikinci remix albümü imdadımıza yetişti. Hem de o ne yetişmek! Albümdeki 3 CD’de de o aradığımız ‘yepyeni bir albüm’ etkisi geri gelmiş. ‘Sounds of the Universe’te bile bu kadar heyecanlanmamıştım desem yeridir. Digitalism’in ‘Never Let Me Down Again’ remixiyle artık ellerimiz tavandan hiç inmiyor! Personal Jesus’ın ‘Sie Medway-Smith’ remix’i, şarkıya yepyeni bir ruh katıyor ve daha önce bildiğimiz tüm Personal Jesus versiyonlarını bir kalemde unutturuyor. Trentemoller’in ‘Wrong’a yaptıkları, bizleri yine yanlışlara sürüklüyor. Bomb The Bass’tan tanıdığımız Tim Simenon’ın Mark Saunders’la birlikte ortaya çıkardığı ‘Strange Love’ remix’i, ‘Music for the Masses’ yıllarının havasını solduruyor. Royskopp’un ‘Puppets’ı adeta cover’laması ve grubun eski üyeleri Alan Wilder ve Vince Clarke’ın da bu sefer çorbada tuzlarının olmaları albümün en tatlı sürprizlerinden diyebilirim.

Albümde hem 80’lerin, hem 90’ların, hem de günümüz Depeche Mode ruhunu yakalamak ve o şarkıları yeniden keşfetmek mümkün. Play tuşuna bastığınız anda hem eski Depeche Mode klasikleri arasında bir yolculuğa çıkıyoruz, hem de yeni nesil sert elektro müziğin Depeche Mode şarkılarına olan uyumuna ve saygısına şaşırıp kalıyoruz.

Eğer siz de hayatınızın bir kısmında, günlerinizi ve gecelerinizi ‘Exciter’ dinleyip sebepsiz hüzünlere dalarak veya eski bir açık hava diskosunda ‘Just Can’t Get Enough’la çoşarak geçirdiyseniz, ‘Depeche Mode Remixes 2: 81-11’ arşivinizde mutlaka yer almalı.

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.