Red Hot Chili Peppers'ın, yönünü ve duygusunu biraz yitirmiş gibi duran yeni albümü 'I'm With You', grubun iddia ettiği gibi yeni bir başlangıç değil, ekibe biraz mesafesi olanlar için bir son

2006 yılında yayımladıkları double albüm ‘Stadium Arcadium’un ardından kariyerlerinin en uzun arasını vermişti Red Hot Chili Peppers. Şimdiyse kendi deyimleriyle yeni bir başlangıçla, daha iddialısı ‘yeni bir grup’ olarak aramıza döndüler.
RHCP gibi senelerden bu yana çok belirgin bir formülü takip ederek en büyükler arasına girmiş bir grubun şu saatten sonra ne yaparsa yapsın büyük oynayacağı kesin olduğundan, yenilenme çabasının ardında daha anlamlı bir motivasyon bekliyor insan ama ‘I’m With You’ Damian Hirst eseri kapağından Rick Rubin’in malzemesi fazla kaçmış prodüksiyonuna yanlış sonuçlanıp eldekini de heba eden bir estetik operasyona benziyor.

Frusciante’nin yokluğunda
Enerjik funk-rock patlamaları, orta-tempo duygusal marşlar ve Kiedis’in her daim ön plandaki parlak vokalinden müteşekkil formül halen uygulamada ama John Frusciante’nin yokluğunda fikirler berraklığını, yönünü ve en kötüsü duygusunu biraz yitirmiş gibi. Rick Rubin bu yeni grubun müziğini zenginleştirmek için o kadar fazla şey doluşturmuş ki albüme RHCP müziğinin anadamarı olan güçlü melodiler ve ‘catchy riff’leri gölgelemiş. Bir yerde uyumsuz bir arka vokal, başka bir yerde zoraki bir üflemeli ya da piano, diğer bir yerde gürültü kirliliğinden başka bir işlevi olmayan cayırtılı gitarlar ya da perküsyonlar...

Biraz daha sadelikle yeni bir başyapıt çıkmasa da bir başka klasik RHCP albümü dinlemek mümkün olabilirdi. Sadık takipçiler için değişen çok da bir şey olmayacağı kesin ama gruba biraz mesafesi olanlar için yeni bir başlangıç olmaktan ziyade bir son olabilir ‘I’m with you’.


KÜRESEL KANI ORTALAMA...
Red Hot Chili Peppers’ın ‘I’m With You’su 26 Ağustos’ta görücüye çıktığından beri haliyle tüm dünya müzik basınının odağında. USA Today’den Jerry Shriver, 28
yıllık grubun yeni albümle birlikte ‘taze, daha cana yakın ve daha az punk’ tınladığını yazdı. Albümün başarısını ‘Stadium Arcadium’dan sonra verdikleri beş yıllık arada harcanan ekstra zaman ve çabaya bağlayan Shriver, 2009’da ayrılan gitarist John Frusciante’nin yerine gelen Josh Klinghoffer’ın gruba taze kan getirdiğini belirtti.

Rolling Stone’dan Jon Dolan ise yetenekli gitarist John Frusciante’nin ayrılışının grupta yeri doldurulamaz bir boşluk yarattığı, bu yüzden grubun yeni albümde diğer elemanların müzikal yeteneklerine sarıldığı yorumunu yaptı. Dolan albümün, Doğu Afrika’dan Latin Amerika’ya, farklı müzik tınılarıyla dolu olduğunu belirterek beğenisini
dile getirdi. Music Radar’dan Joe Bosso da 1991 tarihli ‘Mother Milk’ten sonra gruptan böylesine ‘lezzetli’ bir performans duymadığını yazdı.

Los Angeles Times’tan Randall Roberts, ‘I’m With You’yu ‘karmaşık, bir merkezi olmayan bir albüm’ olarak nitelendirdi ve “Müzikal yanı, şarkı sözlerinden daha ağır basıyor” yorumu yaptı. Roberts ayrıca, albümdeki ‘Brendan’s Death Song’un grubun kariyerindeki en iyi şarkılardan biri olarak tanımladı.