Yazılar

Albüm “Bahane” Bilal Karaman şahaneSayı: 1281 - 19.09.2011

MÜZİK
Bilal Karaman
Bahane
BBS Müzik

Son dönemde bol meyve veren yerli caz ağacımızın en güzel renklerinden biri, Bilal Karaman doğrusu yaman gitarist. Doğan Canku’yla flamenko teknikleri, Donovan Mixon ve Wolfgang Muthspiel ile caz gitar, Erkan Oğur ile Türk müziği ve perdesiz gitar, Aydın Esen ile yüksek armoni ve doğaçlama çalıştı. Nardis’in 2009 tarihli Caz Gitar yarışmasında birinci oldu. Son olarak da sayısı fazla olmayan caz gitarı kayıtları arasında önemli bir yer tutan ilk albümü ‘Bahane’yi Unkapanı’nın pek ‘caz yapmayan’ firmalarından BBS Müzik etiketiyle yayınlayarak önyargısız bir adım attı ve farklı beğenilere hitap etme şansını araladı.

Kalıplardan kurtulmuş müzik
‘Bahane’, bir taraftan kışkırtıcı bulduğum için ismi üstünde Bilal’le defalarca tartıştığım ‘Turk Jazz’ vurgusunun içini dolduran, diğer taraftan ‘cazın entelektüel dağarcığı’ndan beslenen bir albüm. Bu iki esas katiyen birbiriyle çelişmediği gibi hiçbir şeyin tekrar etmediği bir bütünlük oluşturuyor. Yani şunu demek istiyorum; Bilal’in özgün besteleri ile Neşet Ertaş’ın ‘Zülüf’üne ve Mikis Theodorakis’in ‘Sis’ine yaptığı düzenlemelerden müteşekkil albümde cazın kağıt üzerinde deneyimlenmiş çokça teorisi var. Zaten parçaların hepsi Burak Bedikyan (piyano), Harvie S (kontrbas) ve Monika Bulanda’nın (davul) da yer aldığı quartet formatı için yazılmış. Ne var ki, Bilal müziğe çiçek dürbününden bakarcasına yaklaştığı için gerek bestelerini gerekse düzenlemelerini üslup, tavır, fikir, anlayış ve hissiyat olarak Doğu kültürüne ait melodi ve ritimler ile doğal ve bilinçli bir şekilde armonize etmiş. Bunların içerisine mutlaka doğaçlamalar koymasından ötürü ise tonal, modal, atonal gibi farklı yaklaşımlar içinde müziğini kalıplardan kurtarmış. Tabii bu noktada ‘Bahane’ye konuk olan İzzet Kızıl (perküsyon), Humam Al Sayid (vokal), Gürkan Özkan (tabla) ve Serdar Pazarcıoğlu’nun da (keman) emeklerini unutmamalı.

Bu arada kendisi her ne kadar börtü böcek, makineler, insanlar diye başlayan geniş bir etkilenim listesi saysa da Bilal’i dinleyen herkesin aklına ilk etapta tek bir isim düşüyor, Django Reinhardt. Onu ta 1999’da “Django gibi çalıyorsun” diyerek taltif eden Önder Focan’ın tespitine bendeniz ise Bireli Lagrene benzetmesini eklemek isterim. Gelin görün ki, Bilal’i ‘Manouche’dan ibaret tarif etmek mümkün değil. Çalım stili ve yaratıcılığı ile Charlie Christian, Wes Montgomery, Joe Pass, Mick Goodrick, Pat Metheny, Wolfgang Muthspiel, Vicente Amigo, Erkan Oğur gibi isimlerin hepsine selam duruyor. Ve sonuçta ‘Bahane’si ne kadar sağlam olsa da birinci sınıf bir gitarist olan Bilal Karaman’ı canlı dinlemenin zevkini yeterince hissettirmiyor.

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.