ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Kirli Türkiye'de Ruhumuz yıkandı. Sayı: 1327 - 29.11.2011
Sabah: Adalet Sarayı
Polisten geçilmiyor. Yapı sarılmış. İçeri girebilmek için uzayan kuyruklar. Sanırsınız birazdan eli kırbaçlı güçler, kırbaçları şaklatarak milleti dağıtacak... (Karaçi ve Cidde'de mahkemelerde görmüştüm.) Her nasılsa kendimi içeri atabiliyorum... İkinci katta kitap yazanların, gazetecilerin yargılanacağı salonun önü. Ana baba günü. Yabancı gözlemcilere, yabancı basın kuruluşlarına öncelik tanıyoruz. Onlar geçiyor. Sonra, sonra... Kötü şeyler oluyor... Dört sıra polis barikatı, her polis kimlik görmek istiyor. İtişip kakışmalar... "Gazetecilerle böyle konuşamazsınız" sesleri boşuna yükseliyor... Kimileri polisin kulağına bir şey fısıldayıp geçiyor... O an oradaki polislerin insafındasınız... Genç muhabirler daha atak, karşı saldırıya geçiyorlar. Haklılar. İşlerini yapacaklar. Derken bir başka polis elinde bir listeyle çıkageliyor. Şu gazeteden beş kişi girebilir, şundan iki... Elindeki listeye bakıyorum. Cumhuriyet'in adı yok listede... Tanrım, ben niye polisin kulağına fısıldanacak sözcükleri 40 yıldır bir türlü öğrenemedim!.. Polislerle arbede yaşanıyor. Çünkü birinin "Tamam sen geç" dediğine, ve o iki adım, üç adım atmışken bir başkası "Hayır sen geçemezsin" diyor... Kime göre, neye göre... Gazeteciler Cemiyeti ve sendikanın yöneticileri bile duruşma salonuna giremiyor. Çünkü duruşma küçük salonda!
Buranın adına utanmadan Adalet Sarayı demişler. Nah Saray! Bu faşist yöntemlerle adaletin çöplüğü bile olamaz!
Aklımda sadece şu vardı: 12 Eylül'ün faşist yönetimi sırasında çok duruşma izledim. İnanın, gazeteciler işlerini yapmak için bunca eziyet çekmezdi!
Gün boyu, "Nasılsın?" diyene, gözyaşlarıyla karışık "Yok ol!" diye yanıt verdim. (Sinirlerin iflası deniyor buna! Bardağı taşırmaya, bir damla yetiyor!)
Akşam: Konser salonu
Tanrım iyi ki yaşıyorum, iyi ki yaşıyorum, iyi ki yaşıyorum!..
Sahnede bir mucize gerçekleşiyor
Sahnede yeryüzünün en muhteşem gitar ustası ve dostları benim çığlığımı, benim aşkımı, benim acımı, benim sevincimi, benim özlemlerimi, benim hasretimi yeryüzüne haykırıyor, dünyaya duyuruyor. Gelmiş geçmiş tüm yaralarımı sarıyor. Yeryüzüne dair, insanlığa dair yitirdiğim tüm umudumu bana geri veriyor.
Benim şarkılarımdan yeryüzüne uzanıyoruz...
"Benim, benim" dediklerim, Zülfü Livaneli'nin besteleri. Yalan mı? '70 sonrası, '80 sonrası hepimiz o şarkılarla, türkülerle direnmedik mi yokluğa, baskıya, yalnızlığa!.. Onlarla çoğalmadık mı!
Zülfü Livaneli'nin 40. sanat yılı konseri İş Sanat'taydı. Amerikalı caz sanatçısı ve dünya müziği gitaristi Al Di Meola, 2. gitarda Kevin Seddiki, akordeonda Kuzey İtalya'dan Fausto Beccalossi, davulda Norveçli Eter Kaszaz, ama hele hele tüm aranjmanları yapan gitarda Ferhat Livaneli ve klarinette mucizeler yükleyen Göksun Çavdar, vurmalılarda Emre Günay...
Sahnedekiler bana yalnız o muhteşem müziği, kendi ustalıklarını, yıllardır dilimden düşmeyen şarkıların binlerce farklı çeşitleme, yorumlama ve doğaçlamayla çoğaltılmış hallerini vermekle kalmıyor, bir de kulağıma "Başka bir dünya mümkün. Sakın yılma, sakın vazgeçme" diyor. "Gözyaşlarını sil" diyor. "Diren" diyor. "Daha güzel bir dünya mümkün" diyor. "Baskının, zorbalığın olmadığı bir dünya..." Beni Nâzım'la, Lorca'yla, Neruda'yla ve hapishanelerdeki tüm arkadaşlarımla buluşturuyor.
Sahnedekilerin birbirleriyle ilişkilerini görmeliydiniz ve duymalıydınız! Özgürlüklerini, doğaçlamalarını, coşkularını, birbirlerine müzikle sarılmalarını, "seslerle diyaloğu", soru-cevapları, tartışmaları, "lafazanlığı", arayışları, gezintileri... Böyle bir kucaklaşmaya nasıl da hasret kalmışız!
Benim şarkılarımdan cazın afacanlığına, "blues"un hüznüne, klasik müziğin en modern haline, "rock"ın dinamizmine ve yaratıcılığın sonsuzluğuna uzanıyoruz hep birlikte...
Bravo İş Sanat'a! Bravo gerçekleştirenlere...
Konser çıkışında bir genç şöyle diyordu: "Bu kirli Türkiye'de ruhumuz yıkandı."
Aynen öyle!..
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
