Yazılar

Bir sezonun daha sonuna geldik!Sayı: - 15.05.2006

Bir tiyatro sezonunu daha bitirdik sevgili dostlar. Geçen yıl Yedi Ekim günü başlayan tiyatro sezonumuzu gerçekleştirdiğimiz uluslar arası bir festivalin ardından bitirdik. Tabii acı ve tatlı anılar kattı yaşamımıza geçen yedi aylık süreç. Provalar, provalar, bitmek tükenmek bilmeyen provalar ardından oyunlar, gece sabahlara kadar süren çalışmalar, ışığıyla, kostümüyle, dekoruyla, efektiyle iç içe geçen uzun çalışmalar ve ardından oyunların başlamasıyla varılan ve bir anda tatlı bir huzurla yaşanan, prova döneminde yaşanan gerginliklerinin hiçbirinin hatırlanmayışı.

İşimizin güzel yanı bu olsa gerek. Gerçi sanatın tüm dallarında aynı süreç başka, başka biçimlerde yaşanır.

Ancak toplumumuzda olduğu gibi, eğer sanat aile geleneği haline gelmemişse ve sanata sadece bir zevk ve eğlence aracı olarak bakılıyorsa, o zaman işte iş biraz daha zorlaşıyor. Çünkü eğlence haline dönüştürülmüş ve sanatın sanat için değil de toplum için yapılacağı kuralı ortaya konulmuşsa, o zaman yaptığınız iş primitif bir iş olarak ortaya çıkıyor ki, bu sefer tiyatro olarak (bir diğer sanat kurumları için de geçerlidir)bir eğitim kurumu olmaktan çıkıp, bir ticaret kurum, olup çıkıveriyorsunuz.

Sizi izleyenlerin hep kahkaha atmayı düşünmesi, ya da müzisyensiniz, yine sizi dinleyenlerin “yahu şöyle güzel duygulu bir şey çal da dinleyelim” yaklaşımı yaptığınız müziğin primitif ölçüde olmasına neden olmuyor mu?

Nedense toplum olarak özellikle son on yıl içinde, zevke dayalı eğlence ve görsel, magazinsel şeylerin esiri olduk.

Bir bilim adamı çıkıyor ve aile içi şiddeti en geniş kapsamıyla örnekler vererek anlatıyor. Bu bilim adamının yayımlanmış bir sürü de kitabı vardır kuşkusuz.

Ama aynı bilim adamının söylediği aile içi şiddetle ilgili şeyleri, örneğin İbrahim Tatlıses çıkıp kenarından köşesinden şöyle bir söz ediyor, bakın siz halkın ilgisine. Tabii anlıyorum, İbrahim Tatlıses popüler bir kişiliktir. Ama o kadardır sonuçta. Bir bilim adamı ise adı üzerinde bilim adamı…

Geçenlerde bir televizyon kanalında ülkemizin ünlü futbolcuları eğitime destek verilmesi konusunda çağrıda bulunuyorlardı. Yahu anlamıyorum, bu halkın eğitime destek vermesi için illa ki futbolcuların mı çağrıda bulunması gerekiyor? Bu nasıl bir anlayıştır böyle?

İşte bu nedenle bu ülkede sanatla uğraşan bizler, yaptığımız işin batıdaki medeni ülkelerde olduğu gibi değerlendirilmesini istiyoruz. Bu da en doğal hakkımızdır çünkü…

Yoksa biz o medeni ülkelerden biri olamadık mı hala?

Olamadıysak olmak için ne kadar çaba sarf ediyoruz?

Bunu birisi anlatsın bana lütfen…


Müfit Semih Baylan
Editör

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.