ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
Müzik ve farkındalıkSayı: 1403 - 14.03.2012
Soğuk bir ocak sabahında bir adam Washington’da, bir metro istasyonunda 45 dakika boyunca Bach eserleri çalıyor. Bu sürede çoğu işlerine yetişme stresinde olduğu tahmin edilen 1.100 kişi keman çalan adamın önünden aceleyle geçip gidiyor. Üç dakika sonra orta yaşlı bir adam müziği fark edip yavaşlıyor ancak birkaç saniye sonra o da aceleyle yetişmesi gerektiği yere, büyük ihtimalle işine gidiyor. Birkaç dakika sonra bir kadın adımlarına ara vermeden, keman çalan adamın önündeki kaba ilk bahşişini atıyor. Yine birkaç dakika sonra başka bir adam durup dinlemeye başlamışken saatine bakıyor ve yine aceleyle kendi yoluna koyuluyor.
Kemancıya en fazla ilgi gösteren kişi üç yaşlarında bir çocuk. Annesinin çekiştirmelerine aldırmadan kemancının önünde durup dikkatle adamı inceliyor. Sonunda annesinin daha ısrarcı çekiştirmelerine dayanamayıp, zorla oradan ayrılıyor. Annesiyle gitse de, giderken dönüp arkasına bakmaktan kendini alamıyor. Bu çocuk gibi birkaç çocuk daha duracak oluyor ancak hepsi de ailelerince yürümeye devam etmek için zorlanıyorlar.
Kemancı adamın çaldığı 45 dakika boyunca, sadece altı kişi duruyor. O da çok kısa bir süre için. Toplam yirmi kişi durmadan, adımlarına devam ederek, para verip, gidiyor. Kemancı çaldığı süre boyunca toplam 32 dolar kazanıyor. Çalmayı bitirdiğinde kimse onun durduğunu fark etmiyor, kimse alkışlamıyor. Hiç kimse bu kemancı adamın dünyanın en iyi keman virtüözü Joshua Bell olduğunu ve yaklaşık dört milyon dolarlık bir kemanla, şimdiye kadar yazılmış en karmaşık eserleri çaldığını anlamıyor. Halbuki Joshua Bell’in metro istasyonundaki bu konserinden iki gün önce Boston’da verdiği konser bilet ücreti ortalama 100 dolar tutuyor. Bütün bunlar; Joshua Bell’in metroda keman çalması, Washington Post gazetesi tarafından algılama, keyif alma ve öncelikler üzerine yapılan bir sosyal deney için kurgulanmış. “Sıradan bir yerde, uygunsuz bir saatte karşımıza çıkan güzellikleri görüyor muyuz? Durup onu takdir edebiliyor muyuz? Beklenmedik bir ortamda, bir yeteneği tanıyabiliyor muyuz?” Bu hikayeyle bu sorulara cevap almak istemişler. Dünyanın en iyi müzisyenlerinden biri, dünyadaki en iyi müziği çalarken, önünde durup, dinleyecek bir dakikamız dahi yoksa, başka neleri kaçırıyoruz acaba?
Bu alıntı haber gündelik işler arasında, başımız önümüzde, görmeyen gözlerimizle, duymayan kulaklarımızla, aceleyle yürüyüp giderken kaçırdığımız güzellikleri yüzümüze vuruyor. Hayat değil, bu düzen bizi robotlaştırıyor. Çoğu insan kendini hayatın sürprizlerine kapamış. Küçük çocuk farkındalığını kaybettirmiş bir şeyler bize. Ne acı. Martin Luther King’in dediği gibi «Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendik. Fakat bu arada çok basit bir sanatı unuttuk: insan gibi yaşamayı.»
basak.taneli@gmail.com
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
