Yazılar

“Tövbe de Oğlum, Bismillaaah”Sayı: 1430 - 20.04.2012

Bir Olay

... Derken metro arıza yaptı. Demek ki teknolojinin bu aşamasında da beklenmediklikler olabiliyormuş. Karşımdaki çocuğun nefes alış-veriş hızındaki ivmelenme kulağımdan kaçmadı ve kısa süreli “geçer” türevi geçiştirmelerimden sonra “İyi misin?” diye sorabildim. Meğer kapalı alan fobisi varmış. “Biraz konuşursak geçer” dedi. Önce biraz şaşırdım; sonra bütün alışıldık sohbetlere giden yoldaki ilk tuğlayı koydum; “Öğrenci misin?”

Arızanın uzaması dolayısıyla muhabbet de uzadı. Derken yandaki 'cumhuriyet teyzesi' de sohbete katıldı. “Evladım korkma” türünde giriş yaptığı sohbetimizin içerisinde anladık ki 'gün'e gidiyormuş. Sonra teyze bana döndü, “Evladım sen ne yapıyorsun, ilahi mi yazıyorsun?”. Elimdeki nota defterine birşeyler karalayan ben, gayet hazırlıksız yakalandığım bu soru dolayısıyla hazırcevaplılığımı yitirip, “Yoook, neden ki?” diyebildim ancak. Benim bu 'sürekli savunma' halimden güç alan teyze:

-         Sakallarına baksana oğlum. Onlara benziyorsun sen, onlara, onlara!

'Onlar' derken cemaatçileri kastediyor, ayıptır söylemesi sakallarım epeyce uzundu. Neyse, toparladım biraz:

-         Yok teyze nerden çıkarıyosun, benim allahım-kitabım falan yok!

-         Tövbe de oğlum, tövbeeee. Bismillah...

Biliyorum, günümüzde 'kıssadan hisse'ler, öğreticilik mertebesinden komiklik mertebesine doğru bir gerileme içinde. Yine de Zaman-Taraf eksenini örneklerken kemalizmin kucağında yakalanmamak için böyle bir giriş uygun oldu.

Birkaç hafta önce bir panelde, ülkedeki bütün sorunların kökeni olarak 'Kurucu Kemalist Kadrolar'ı gösteren, sürekli olarak 'büyük anlatılar'ı reddeden, 'postmodern şüphecilik'i öneren, Kürtleri, Ermenileri, Lazları, Çerkesleri sahiplenen ama onların kardeşliğini bir sınıfdaşlık anlamında değil, tam da emperyalist-kapitalist sistemin devrimci mücadeleyi kanalize etmek istediği alan olan 'çok-kültürcülük' anlamında kurma niyetlisi anlatıcılar vardı. Öyle karşı-devrimci yönlendirmeler ki sormayın!

Sebep mi sonuçtur, sonuç mu sebep?

Temel sorun 'devlet olgusu' imiş, bize bugüne kadar öğretilenlerin 'hepsi' kemalist ve onun etkisinde kalmış sosyalist yalanlar ve ezberlermüş, gündelik ilişkilerdeki problem de kişilerin birbirine 'devlet' olması ümüş! Böylece sonuç ile sebebin yer değiştirdiğini görüyoruz. Şöyle; 'Ermeni Sorunu', Ermeni'lerin sevilmemesi sebebiyle mi var?. 'Ötekileştirme' bir sebep mi sonuç mu?

İsim verip daha fazla okunmasını sağlamak istemiyorum, ki zaten amacım da olguyu tartışmak. Sebep ile sonucun yer değiştirmesi sıkı bir harekât. Böylelikle 'gerçek' değiştiriliyor.

Taraf vs Ordu ___ “Ta-raf, şak şak şak Ta-raf, şak şak şak”

Taraf, orduyu tefe koydu koyalı, bir siyasi aktör olan ordunun hakimiyetinin karşısında yer alan insanların koltuk altlarına girdi. Bir taraftan da 'örgütlü sol'a karşı karalama kampanyasını bazen alttan alta bazen de açık bir şekilde yürüttü/yürütüyor. 'Kürtlerle Kürt siyasal hareketini ayırma' gibi bir işlev de cabası.

Daha hala 'darbe' paranoyasıyla, vurdukları kelepçeleri meşrulaştırma derdindeler. Sembolik yargılamalarla 'yüzleşme' propagandası yapılacak yakınlarda, “Demokratikleştik” masalları anlatılacak uyuma saatlerine yakın.

Kemalizmin nasıl bir şey olduğunu biliyoruz tabi ki. Taraf-Zaman ikilisiyle öğrenmedik elbet. Yıllarca yazıldı bunlar. Kurtuluş için hala Mustafa Kemal bekleyenlere, kemalist kanallara umut bağlayanlara 'vah'lar olsun.

Bütün bu komploların, güdülemenin, 'sol cilalı' yazarların, karanlık 'belge gazeteciliği'nin, haberlere takla attırma sanatının karşısında bunları söylemekle 'orducu', 'kemalist' bir zemine düşmekten korkana da bir kırık diş arası tükrüğü hediyem olsun!

Serdar Türkmen

17 Nisan 2012, Mersin

serdaryturkmen@gmail.com

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.