ISSN: 1301 - 3971
Günün Mesajları
♪
Kültür bakanlığı sınavında. Ankara thm koro şefi kızını aldı. Urfa korusu şefi kayın biraderini aldı. İstanbul korosu şefi oğlu ve yeğenini aldı. ilginizi çekerse detay verebilirim
ttnet arena - 09.07.2024
♪
Cumhuriyetimizin kurucusu ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşlarını saygı ve minnetle anarken, ülkemiz Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 100. yılını en coşkun ifadelerle kutluyoruz.
Mavi Nota - 28.10.2023
♪
Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri Müzik Bölümlerinin Eğitim Programları Sorunları
Gülşah Sargın Kaptaş - 28.10.2023
♪
GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE!
Mavi Nota - 07.02.2023
♪
30 yıl sonra karşılaşmak çok güzel Kurtuluş, teveccüh etmişsin çok teşekkür ederim. Nerelerdesin? Bilgi verirsen sevinirim, selamlar, sevgiler.
M.Semih Baylan - 08.01.2023
♪
Değerli Müfit hocama en içten sevgi saygılarımı iletin lütfen .Üniversite yıllarımda özel radyo yayıncılığı yaptım.1994 yılında derginin bu daldaki ödülüne layık görülmüştüm evde yıllar sonra plaketi buldum hadi bir internetten arayayım dediğimde ikinci büyük şoku yaşadım 1994 de verdiği ödülü değerli hocam arşivinde fotoğraf larımız ile yayınlamaya devam ediyor.ne büyük bir emek emeği geçen herkese en derin saygılarımı sunarım.Ne olur hocamın ellerinden benim için öpün.
Kurtuluş Çelebi - 07.01.2023
♪
18. yılımız kutlu olsun
Mavi Nota - 24.11.2022
♪
Biliyorum Cüneyt bey, yazımda da böyle bir şey demedim zaten.
editör - 20.11.2022
♪
sayın müfit bey bilgilerinizi kontrol edi 6440 sayılı cso kurulrş kanununda 4 b diye bir tanım yoktur
CÜNEYT BALKIZ - 15.11.2022
♪
Sayın Cüneyt Balkız, yazımda öncelikle bütün 4B’li sanatçıların kadroya alınmaları hususunu önemle belirtirken, bundan sonra orkestraları 6940 sayılı CSO kanunu kapsamında, DOB ve DT’de kendi kuruluş yasasına, diğer toplulukların da kendi yönetmeliklerine göre alımların gerçekleştirilmesi konusuna da önemle dikkat çektim!
editör - 13.11.2022
Tüm Mesajlar
Anket
Destekleyenlerimiz
Yazılar
"Bayan"ın değil Kadının albümü...Sayı: 1432 - 25.04.2012
En başından şunu vurgulayarak başlamak boynumuzun borcu: ‘Bayan’ değil kadın… Özlem Özdil gibi değer verdiğimiz bir insanın albümünde de gözümüze çarpan bu ayrıntı, açıkçası bizleri rahatsız etti. Belki nezaket göstermek amacıyla söylenen, belki de hiçbir amaca sahip olunmadan edilen bu laf, neresinden bakarsak bakalım sorunlu.Eğer incelik ve kibarlık örneği ise sormak gerekir: Peki, kadın demek niye kabalık olsun ki yahut bu adlandırma hâlihazırda neden kabalık diye genel kabul görüyor ki? Eğer ağızdan öylesine çıkmış sıradan bir laf ise gene sormak gerekir: Zaten esas mesele de ‘bayanın’, bilinçaltımızda bu denli yer edinmesi ve kamusal alanda onu rahatlıkla kullanabilmemiz değil midir? Bunu sağlayan toplumsal normlar nasıl bir karaktere sahiptir, incelterek irdelememiz lazım.
Bir albüm yazısı için girizgâhı epey meşgul ettiğimin farkındayım. Lakin ‘bir albüm, sadece bir albüm değildir’ görüşüne sahipseniz yukarıda bahsettiğim hususta takılıp kalmak gayet doğal. Albüm kartonetinde geçen ‘ilk kez bir bayan sanatçı kendi albümünü çaldı ve seslendirdi’ cümlesinin ya da basın bülteninde yazan ‘bağlama çalan bir hanım sanatçı’ betimlemesinin arka bahçesine girdiğimizde fazlasıyla sorunlu bir dünyaya buyur edildiğimizi düşünüyorum.
ESKİ USUL VE YENİ ÂDETLER
İşin müzik boyutuna geçecek olursak yıllardan sonra yeni bir Özlem Özdil albümüyle hemhâl olmanın katlanılabilir hafifliğini ve kıvancını yaşıyoruz. ‘Hoy Nani’ ismiyle yayınlanan çalışma, eski usul ile yeni âdetlerin iç içe geçtiği girift bir kıvrıma sahip. Tuhaf bir şekilde dinledikçe çözülmesi gereken bu kıvrımlar/labirentler, gitgide daha da içinden çıkılmaz bir vaziyet alıyor.
Vefa olarak kabul edebileceğimiz Dursun Özdil eserleri, mazide kalan ama hâlâ yaşayan türküler; genç kuşağın nevi şahsına münhasır isimlerinin elleriyle yeniden yaratılarak bir başka şekilde karşımıza çıkıyor. Uzun bir parantez açıp bütün sıkıntının, bizim görebildiğimiz kadarıyla buradan neşet ettiğini söyleyebilirim. İki ayrı başlık altında değerlendirmek, açıklayıcı bir nitelikte olur zannedersem:
AH O KELİME!
>> Söz konusu yaratım sürecini es geçip ısrarla ve inatla ‘bayan’ vurgusuna dikkat çekmek, albümün üzerinde Demokles’in kılıcı gibi sallanıyor. ‘Özlem Özdil bağlamaları çaldı’ yerine ‘hanım sanatçı Özlem Özdil…’ denilince, sanki unutmamamız gereken bir husus varmış hissi/ikazı gelip kapımıza dayanıyor. (Erdal Erzincan ustadan bahsedilirken hiç ‘erkek sanatçı’ kalıbını duydunuz mu?) Maruz kaldığımız bu dayatma ise çalışmaların içine koşulsuzca girmemizin önüne geçiyor.
Tüm bağlamaları çalması oldukça doğal Özdil’in. Esas doğal olmayan bunu belirtme arzusu. Ve esas doğal olmayan seçilen/kullanılan sözcükler. (Dil, yalnızca konuşmak için bir araç değildir; düşüncelerimizi belirleyen en mühim aynadır.) Hem nicedir takip ettiğimiz Özdil ‘tüm bağlamaları’ çalmayacak ise bu memlekette başka kim çalacak ki tüm bağlamaları?
ALBÜMÜN İKİ FARKLI YÜZÜ
>> Albüm hangi koşullarda ne gibi ortak değerlerle yaratıldı bilmiyoruz. Fakat bu yaratılış evresinin iki aks üzerinden şekillendiğini tahmin ediyoruz. Veya şöyle yazmalıyız: Albümü farklı zamanlarda, farklı mekânlarda dinlediğimizde tek gövdeli ve çift başlı bir canlıyla karşılaştığımızı düşündük. Her dinleyişte değişen/dönüşen; ama özündeki o iki ayrımı/farklılığı her dem koruyan dinamik bir yapı bu: En gelişigüzel ‘Barış Güney ve diğerleri’ biçiminde kategorize edebiliriz.
Güney’in düzenlemelerini yaptığı ve enstrümanlarını çaldığı işler, kendini çok çabukça deşifre ediyor. Belli bir tarzın/kimliğin inşa edilmesi büyük başarı; lakin bu yeteneği diğer yeteneklerle birleştirmek/buluşturmak da önemli bir nokta. Genel ve bütüncül bir anlamda Özdil’in bağlamayı dövmesi, Güney’in etrafındaki curcunaya kayıtsız kalması, Mahir Kutlutürk’ün usul usul demlendirmesi takdir edip saygı duyduğumuz hünerler. Ama bunların ne derece birbirleriyle verkaç yaptığı, muamma. Her biri ayrı ayrı etkili oynuyor oyunu, elbette itiraz etmiyoruz buna. Kafamızı kurcalayan ne denli ‘total’ bir oyun oynandığı meselesi.
Bitirmeden kısaca ‘biçim’ konusunu da belirtmek istiyorum: Modern zamanların bir icadı bu şekilcilik. Kendisine değer verildiği anda böylesine yapay/plastik fotoğraflar ortaya çıkıyor. Albüm görselleriyle kıyaslanamayacak bir duruluğa ve güzelliğe sahip Özlem Özdil. Hoş geldi yeniden.
Tavsiye Et ♫
Yorumlar
Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.
Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.
