Yazılar

Fazıl Say, Fazıl Say'ı çalarken...Sayı: 1608 - 01.12.2014

Piyanist Fazıl Say’ı, besteci Fazıl Say’ın eserlerini çalarken dinlemek çok güzel. Sanatçının besteci olarak yürüdüğü yollara bakmak, onun müziğinde Anadolu’yu, tarihi, şiiri, cazı, Bodrum’u, Mozart’ı, Paganini’yi bulmak da öyle... Saatlerdir Fazıl Say’ın “Say Plays Say”albümünü dinliyorum ve müzik setinin düğmesine basıp da sesleri uykuya yatırmaya bir türlü elim varmıyor. Notaların ahenkli, coşkulu, kalplerde iz bırakan birlikteliğini anlamlı bulan hiç kimse kolay kolay bunu yapamaz. Çünkü besteci Fazıl Say da tıpkı piyanist Fazıl Say gibi iyi müziğe aşina kulaklara ve kalplere hitap ediyor. Ada Müzik’in yayınladığı “Say Plays Say”ın gücü, sanatçının bu iki farklı, ama birbirini besleyen kimliğini birleştirmesinden geliyor.

Onu sahnede izlemiş olanlar bilirler. Piyanosunun tuşlarına dokunmaya başladığı anda kalbinin kapısını dinleyicilerine sonuna kadar açar Fazıl Say. Binlerce kişinin aynı anda ürpermesi, müziğin gücü karşısında eğilmesi ve huşu içinde gözlerini kapatıp seslerin içine karışması başka türlü nasıl mümkün olabilir? İnsanlar üzerinde böyle bir etkiyi ancak üretirken ve yorumlarken samimiyetini muhafaza eden sanatçılar yaratabilir.

Fazıl Say, yıllardan beri Anadolu’nun verimli ve kadim toprağına kök salmış sesleri, makamları, ritimleri yaratıcılığının süzgecinden geçirip birbirinden güzel eserler ortaya koyuyor. Sanatçı, Âşık Veysel’in aynı adlı türküsünden esinlenerek yazdığı “Kara Toprak”, “İstanbul Senfonisi”, “Mezopotamya Senfonisi”, “Hezarfen Ney Konçertosu” ve daha nice eserinde doğup büyüdüğü toprakların izlerini takip etti. Anadolu’nun, Ortadoğu’nun enstrümanlarını görkemli Avrupa sahnelerine taşıdı ve taşımaya devam ediyor.

“Say Plays Say”da da Anadolu’nun renklerini taşıyan ve piyano için yazılmış pek çok yapıt var: “Kara Toprak”, “Nâzım”, “Ses”, “Sevenlere Dair”, bunlar arasında. 14 yaşından bu yana beste yapan Say, opus numarası verdiği ilk eseri “Nasreddin Hoca’nın Dansları”nı da almış bu albüme.

Say’ın müziğinden sadece Türkiye’nin sesleri değil, caz da geçiyor. Yoksa “Bodrum”, “Paganini Jazz”, “Alla Turca Jazz” ve “Yeni Bir Gülnihal” var olabilir miydi? Ve biz, “Yıldızların Altında” şarkısı ile “Uzun, İnce Bir Yoldayım”ı içinde saklayan “Bodrum”u dinlerken hoşnutlukla gülümseyebilir miydik? Paganini’nin “24 Caprice”inin caz uyarlamasında hem piyanist hem de besteci Fazıl Say’a hayranlık duyabilir miydik?, Peki ya Mozart’ın “Türk Marşı”na göndermeler içeren “Alla Turca Jazz”da sanatçının parmaklarının hızından başımız dönebilir miydi? İsmail Dede Efendi’nin meşhur şarkısı “Yine Bir Gülnihal”den caz çeşnili “Yeni Bir Gülnihal” yaratılabileceğini ise tahmin edemezdik, değil mi?

Dahi opera bestecisi Richard Wagner ile filozof Friedrich Nietzsche hakkındaki “Nietzsche und Wagner”, “Fantezi Parçaları” ve güzel melodisiyle “Kumru”yu da almış sanatçı yeni albümüne. Bir kısmı çok iyi, bazıları ise az bilinen piyano parçalarını biraraya getirmiş.

Müzik, su gibi akıp giderken Fazıl Say’ın üç eserinin Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın (CSO) yıllık programından kısa süre önce çıkarıldığını anımsadım. Gerçek sanatın, önüne çıkarılan her engeli aşacağını bilmemeleri ve pek çok insanın seslerin ahenkli birlikteliğinde yakaladığı gülümsemeye uzak bulunmaları sebebiyle bundan sorumlu olanlar için üzüldüm. Dünyanın her tarafında besteci ve piyanist kimliğiyle saygı gören bir sanatçıya, üç eserini CSO programından çıkararak zarar veremeyeceklerinin farkında bile olmamaları ne kadar hazin.

Zaman geçecek ve bugün bizi üzen, sinirlendiren pek çok vaka gelecekte kimsenin hatırına gelmeyecek. Oysa müzik ve kalbini samimiyetle dünyaya açan sanatçılar, her daim hafızaların en aydınlık köşelerinde dimdik durmaya devam edecek.

operatik@gmail.com

www.twitter:@ozlemertan  

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.