Yazılar

Müzik, erdemli insanların işidir.Sayı: 1609 - 08.12.2014

Müzik, önemli bir disiplin. Fakat günümüz müzikçilerinin bunu farkında olmadıklarını çok iyi biliyorum. Bir enstrümanı ustaca çalmak veya güzel bir sese sahip olmanın müzisyen olmak için yeterli olacağını düşünmek, ancak müzik ve müzisyen kelimelerinin gerçek anlamlarının bize yüzyıllardır yanlış öğretilmesinden kaynakladığını söyleyebilirim. Meselâ Hâfız Hâce Abdülkâdir Merâgî, müziği ahlâkla yanyana koyar ve “ancak güzel ahlâk sahibi ve faziletli kimseler, mûsikî ile ilgilenebilir” der. Günümüz müzikçilerine bir bakalım, birkaç tanesi dışında gerçekten müzisyen, gerçekten sanatkâr ve ilm-i şerîf-i mûsikînin hakkını verebilen kaç kişi var ? Para ve isim yüceltmek, her taşın altından çıkmak, birilerinin desteği ile biryerlere gelmek, entrikalar çevirmek, müzik sanatını kendisi için bir pazar ve ticarete dönüştürmek, açgözlülük ve doyumsuzluk bugün kendini müzisyen zannedenlerin maalesef  genel tavrı. Bu kimselerin müzisyen olmaktan uzak olduğunu yakinen müşâhede ettiğimi belirtmeliyim. Sadece şarkı söyleyen, ilâhî okuyan, enstrüman çalan, kendini pazarlayabilmek derdinde olan kimseler bunlar ve ne gerçek müzisyenlikle, ne de gerçek sanatçılıkla uzaktan yakından  ilgileri yok. Hatta bazılarında ne saz ne de ses var, ama kendilerini bir şekilde kendi organize ettikleri işlerin içine dâhil edebiliyorlar, çünkü hayatları böyle geçmiş, başkalarına tutunarak bir yerlere gelebilmişler. Müziğin, öncelikle kişisel gelişmeyi sağlamak maksadıyla kullanılması gerektiğine inanıyorum. Sadece müzik değil, belki bütün sanat dalları için aynı şeyi söyleyebilirim. Ancak müzik, bu hususta bence diğer bütün sanat dallarından daha ileride. Çünkü müziğin bir sanat dalı olmasının yanında, -sesler arasındaki matematiksel ilişki göz önüne alındığında- bilimsel özellikleri de var. Öyle anlaşılıyor ki bugün müzikle ilgilenenler, işe sadece para kazanma vasıtası olarak bakıyorlar, çünkü müzik gibi yüksek bir sanat ve ilim, bu kişileri erdemli hâle getirememiş.

Müzik, bir gösteri sanatı haline getirildi. Müzisyenin varlık ispatı için bir araç adeta. Müzik böyle kullanılınca, müzisyende tevâzû da bırakmıyor. Televizyon programlarında boy gösteren, konser salonlarında veya bazı vakıf ve derneklerde  izleyicinin karşısına çıkan  müzisyenler, müzik sanatının olgunlaştırdığı ve kemâle doğru yönlendirdiği gerçek bir «sanatçı» olmaktan çok, alkışlanmaktan ve pohpohlanmaktan, adını biryerlere yazdırmaktan  zevk alan, izleyiciyle buluşma ânını sanatı için zirve noktası kabul eden; kibirli, kendini beğenmiş bir kişilik hâline geliyor. Müzik, müzisyenin sükûnetini, Yaradan’’a olan teslimiyetini artırıcı bir sanat olmalı halbuki. Müzik, müzisyenin yaratıcısını daha iyi anlayabilmesi için bir vesile olmalı. Müzik, herkesten önce müzisyenin rûhî gelişimini sağlayabilmeli. Ama bugün tam tersine ister icrâcı olsun ister besteci, müzikle ilgilenenler kibirli, kaprisli, tuhaf ruh halleri olan insanlar gibi davranıyorlar. Doğrusu, televizyon veya sahnede tevâzu gösterisi yapan müzisyenlere de hiç inanmıyorum.

Müzik, ille de ortaya konulması ve başkalarına sunulması gereken bir sanat değildir. Aksine gizlenmesinde, ancak yeri geldikçe sunulmasında bence fayda vardır. Öbür türlü, hem müstesnâ bir sanat olarak müzik yıpranıyor, hem de müzisyen geçinen şahıs. Bugün için şunu düşünüyorum: Müzik sanatı, onu haketmeyen, kendilerinde yetenek olduğunu vehmeden yanlış kimseler tarafından kullanılıyor.

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.