Yazılar

Dâhil Etmenin Önemi Sayı: 1791 - 15.02.2021

Müziğe olan sevgim, büyükbabamın cumartesi sabahları opera kayıtları çaldığı erken yaşta başladı. O zamanlar bu kişilerin ne hakkında şarkı söylediği hakkında hiçbir fikrim yoktu, ama onlar gibi şarkı söylemek istediğimi biliyordum. Lise sırasında ses dersleri aldım, çeşitli eyalet yarışmalarında yarıştım ve kendimi bir ses performansı uzmanı olarak üniversiteye girerken buldum. Müzik teorisi, işitsel beceriler, piyano, müzik tarihi, ses dersleri vb. Gibi tipik dersleri aldım ve her sınıf beni klasik müzik dünyasının “önemli” bestecilerini tanıştırdı ve öğretti.

Haftalık ses derslerim geçmişin "harika" bestecileri etrafında yapılandırılmıştı ve genç bir müzisyen olarak hepsini aldım ve hatta partileri ve CD'leri kontrol etmek için kütüphaneye giderken buldum (muhtemelen şu adreste kendimle çıkıyorum bu nokta) bu bireyler tarafından daha fazla repertuar öğrenmek için.

Küçük ve kıdemli resitallerim, Batı klasik müzik tarihinin tüm tipik isimleri olan Johann Sebastian Bach, George Frideric Handel, Wolfgang Amadeus Mozart, Ralph Vaughan Williams, Richard Strauss ve Francis Poulenc'in çalışmaları etrafında programlandı. Okulumuzun Mozart’ın Le nozze di Figaro ve Carlisle Floyd’un Susannah prodüksiyonuna katıldım. Bunlar bugüne kadar en sevdiğim iki opera çalışması olmaya devam ediyor. Bu, birçok müzikal maceranın sadece başlangıcıydı ve beni hem resitallerde hem de operalarda performans tutkumu keşfetmeye devam etmeye yönlendirdi.

Çalışmalarıma hem MM hem de DMA kazanarak devam ettim ve Leoš Janáček, Benjamin Britten, Kirke Mechem ve son Meksikalı Amerikalı besteci Daniel Catán'ın eserleriyle tanıştım. O zamanlar operalarından biri olan Il Postino üzerinde çalışıyorduk. Eserlerine aşina değilseniz kesinlikle tavsiye ederim. Güzel melodiler, muhteşem armonilerle doludurlar ve hepsinden önemlisi İspanyolca yazılmıştır. Bilhassa, müzik çalışmalarımda ilk defa anadilimde şarkı söylüyordum.

Belki de daha heyecan verici olan, programımdaki az sayıdaki İspanyolca konuşanlardan biri olan, libretto'yu çevirme ve sanatçı arkadaşlarıma İspanyolca dilinde koçluk yapma fırsatına sahip olmamdı. Pastanın üzerindeki durumsal krema, provalarımızı izlemek için kampüsü ziyaret ederken bestecinin kendisi ile çalışma fırsatı ile onurlandırıldı. Yeteneklerinden ve zamanından özgürce bahseden inanılmaz derecede nazik bir kişiydi. Bu, bir şarkıcı olarak hayatımda belirleyici bir andı çünkü Catán gibi diğer bestecilerin eserlerini daha fazla keşfetmem için bir katalizör görevi gördü.

Kendimi İspanyolca yazılmış müzikleri araştırırken buldum. Bunu yaparken, arayışımda bana yardımcı olacak popüler antolojileri aradım. Ne yazık ki, yalnızca bu tür müziğe adanmış birkaç antoloji olduğu için kendimi bir telaş içinde buldum ve var olanlar esas olarak İspanya'dan bestecilere odaklanmıştı. Her şeye rağmen, mevcut olanla çalıştım ve Honduras'ta doğduğumdan beri İspanyolca müzik, özellikle Orta ve Güney Amerika'dan müzik programlamayı bir öncelik haline getirdim. Bir birey olarak beni ve kültürümü temsil eden müziğe sahip olmak benim için önemliydi.

Programımda bu müziği tanıtmaya kararlıydım. Birçok şirket İngilizce, Almanca, Fransızca ve İtalyanca repertuar duymak istese de, Zarzuela aryası seçme paketimde bir temel haline geldi. Üniversite işleri için röportaj yaptığım için resitallerimde her zaman İspanyolca en az bir şarkı vardı. Her zaman standart repertuar olarak düşünülmese de, bir birey olarak benden bahsettiğini hissettim.

Texas Christian Üniversitesi'ndeki bir profesör olarak şu anki pozisyonum, İspanyolca müziğin yanı sıra çeşitliliği teşvik eden çalışmaların önemini ve devam eden programlamasını vurgulamaya devam etti. Müzik eğitimi öğrencilerimin çoğu, çoğu İspanyol kökenli olacak öğrencileriyle gelecekteki diyalogu kolaylaştırmak için İspanyolca müzik öğrenmeye çalışıyor. Stüdyomda ayrıca şarkı söylemeye ilk girişleri mariachi veya İspanyolca sanat şarkıları aracılığıyla yapılan birçok Hispanik öğrenci var.

Profesör olmak, akademik çevrelerde ve meslek kuruluşlarında programlamada çeşitlilik eksikliği konusundaki farkındalığımı artırdı. Bir lisans öğrencisi olduğum yıllarıma dönüp baktığımda, neden renk bestecileri hakkında hiç bilgi verilmedi? Çağdaşları kadar önemli ya da üretken görülmedikleri için miydi? Kadın besteciler ne olacak?

Hafızam bana doğru geliyorsa, Hildegard von Bingen, Clara Schumann ve belki de Amy Beach'e kısaca değindiğimize inanıyorum. Ancak üç beyaz kadın, çeşitli bestecilere maruz kalmamın boyutuydu.

2017 baharında, Texas Christian Üniversitesi'ndeki ilk yılımda, Austin'deki Siyah besteciler üzerine her yıl küratörlüğünü yaptığı serisinde şarkı söylemesi için bir bariton solisti arayan bir arkadaşımdan bir çağrı aldım. Siyah bestecilerin müziğini hiç söylememiştim ve yeterince temsil edilmeyen bestecilerin başka bir alanını daha keşfetme olasılığı beni heyecanlandırmıştı. Konser başarılı geçti ve seneye yine diziye davet edildim. Bu sefer odak noktası, sadece sanat şarkılarını değil aynı zamanda ruhaniyetleri de içeren bir program olan Siyah kadın besteciler üzerindeydi.

Onlara adalet yapıp yapamayacağımdan emin olmadığım için maneviyatları söylemekte oldukça tereddüt ettim. Performansımın her bestecinin müziğine hizmet etmesini sağlamak için bu materyal üzerinde kapsamlı araştırmalar yaptım. Söylemeye gerek yok, bu konser daha önce keşfetmeyi hiç düşünmediğim repertuvara aşık olmamı sağladığından benim için göz açıcı bir deneyim oldu. Bunun müzikal yolculuğumdaki ikinci katalizör olduğunu söyleyebilirsin.

Şimdi bu müziği sergilemenin ve daha geniş bir izleyici kitlesine tanıtmanın benim sorumluluğum olduğunu hissettim. Arkadaşlarım Artina McCain (Memphis Üniversitesi) ve Gwendolyn Alfred'in (Texas Southern Üniversitesi) yardımıyla Siyah Kadın Besteci adlı bir resital dizisi oluşturduk. Amacı, bu repertuvara dikkat çekmek ve özellikle uygulamalı stüdyoda nasıl kanonun bir parçası olabileceğini göstermekti. Şu anda ülke çapında birkaç şehirde performans sergilediğimiz için şanslıydık ve pandemi kısıtlamaları kalkmaya başladığında görevimize devam etmeyi planlıyoruz.

Tüm bu kişisel hikayeleri birçok nedenden dolayı paylaşıyorum. Birincisi, mevcut birçok üniversite öğrencisi gibi benim de Amerikan lisans eğitiminin “tipik” yörüngesini izlediğimi göstermektir. Bu, ağırlıklı olarak çoğu cisgender, Avrupalı ​​beyaz erkekler olan klasik müziğin “devlerine” odaklanan bir müfredat çalıştığım anlamına geliyordu. Sanat formumuza katkılarını hiçbir şekilde reddetmeye çalışmıyorum.

Bugüne kadar Handel, Rossini, Mahler, Floyd ve Poulenc'i dinlemeyi ve şarkı söylemeyi hala seviyorum. Uzun bir süre, repertuarımın büyük kısmını onların müziği oluşturdu. Ama şimdi kendimi diğer tarafta, öğrencileri yeni ve çeşitli repertuarla tanıştırmaktan sorumlu bir eğitmen olarak buluyorum. Öğrencilerim bu adamların eserlerini öğreniyor ve icra ediyor, ama aynı zamanda renk bestecilerini ve kadın bestecileri kapsayan yeni müzikler aramaya da kararlıyım.

Bu müziği bulma süreci her zaman kolay değildir, çünkü birçok antoloji, çeşitli bestecilerin yalnızca birkaç seçimini içerir. Bununla birlikte, yalnızca bu bireylerin çalışmalarına odaklanan yeni antolojilerin artık yayınlandığı için minnettarım. Institute for Composer Diversity (www.composerdiversity.com), yeterince temsil edilmeyen bu bestecilerin eserlerini vurgulamak amacıyla. Günün sonunda renkli öğrencilerim ve kız öğrencilerimin kendileri gibi insanlar tarafından yazılan müziğe bağlanabileceklerini hissetmeleri benim için önemli.

Bu hikâyeleri paylaşmamın ikinci nedeni, müziğin hakkını verdiğiniz sürece, yeterince temsil edilmeyen bestecilerin repertuarının herkes tarafından söylenebileceğini göstermektir. Bir zamanlar büyük André J. Thomas'ın, türün performans uygulamalarına saygı duyarak, bestecinin niyetini icra ettiğiniz sürece herkesin spiritüelleri söyleyebileceğini söylediğini duymuştum. Alman Lieder veya Fransız melodileri üzerine çalışmamız konusunda gayretliyiz ve aynısı ruhaniler için de yapılmalıdır.

Ev ödevini yapın ve araştırın ve varsa yeni parçaların performans uygulamalarını öğrenin. Mümkünse bestecilere ulaşın. Kaç bestecinin sizinle müzikleri hakkında sohbet etmeye istekli olduğuna şaşıracaksınız, çünkü bunu icra etmekten heyecan duyuyorlar. Tarz, dil veya tür aracılığıyla müzikle birkaç düzeyde bağlantı kurmak önemlidir.

Son olarak, bir diğer önemli bağlantı noktası da fakültelerdeki çeşitliliktir. Öğrencilerin fakülte ve liderlik rollerinde kendileri gibi bireyleri görmeleri gerekir. Son derece diplomama doğru çalışırken birkaç yıl Houston'da yaşadım. Öğrenci kitlesinin yüzde 90'ın üzerinde azınlık olduğu yerel bir lisede ses dersleri verdim.

Bugüne kadar yaptığım en ödüllendirici işlerden biri bu. Tüm öğrencilerim öğrenmeye çok hevesliydi ve başarmaya kararlıydı. Birden fazla vesileyle derslerimiz, öğrencilerin mezun olma ve benim yaptığımı yapma isteklerini ifade ettikleri tartışmaları içeriyordu. Kendilerini bir doktora için çalışırken ve sonunda bir üniversitede öğretmenlik yaparken görmek istediler.

Onlara cevabım hep aynıydı: Eğer bunun için çok çalışmaya istekliysen her şey mümkün. Yıllar boyunca, bu öğrencilerin çoğundan kendi yolculuklarını duydum ve birçoğu birlikte geçirdiğimiz zamanın onlar üzerindeki etkisine atıfta bulunuyor. Geriye dönüp baktığımda, rolüm sadece ses öğretmeni olmaktan çok daha fazlasıydı. Hem umut hem de kararlılık uyandırmak ve her şeyden önce temsilin önemli olduğunu iddia etmekti!



James Rodriguez
Ulusal Ses ve Konuşma Merkezi'nden sertifikalı bir sesbilimci olan James D. Rodriguez, uygulamalı ses eğitimi verdiği ve lisansüstü pedagoji programını yönettiği Texas Christian Üniversitesi'nde ses ve ses pedagojisi yardımcı doçentidir. Çeşitli opera rolleri ve resitaller gerçekleştirdi ve çeşitli konferanslarda sunum yaptı. Araştırma ilgi alanları arasında, yeterince temsil edilmeyen bestecilerin çalışmaları, türler arasında disiplinler arası çalışmalar ve ses sağlığıyla bağlantılı olarak repertuar ödevlerinin pedagojisi yer alıyor.


CM-MUSİC

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.