Yazılar

Daniele Barioni: Çağlar İçin Bir TenorSayı: 1805 - 30.09.2021

Daniele Barioni'nin kariyeri, sektördeki birçok ikonla çalışmayı içeriyor. İtalya'daki başlangıçlarını, ABD'de nasıl bir kariyer geliştirdiğini ve meslektaşlarıyla paylaştığı anıları okuyun.

Zorlu İtalyancam ve Daniele Barioni'nin özellikle iyi İngilizcesi arasında, 1950'ler, 60'lar ve 70'lerin operanın en büyük şarkıcılarından birini tartışmak için bir telefon görüşmesi başardık. Sıklıkla Licia Albanese ve Lucine Amara ile eşleştirilen Barioni, repertuarda çok yönlüydü ve dünya çapında şarkı söyledi. Ama belki de sesini en iyi sergileyen Puccini'ydi. Güzel lirik kalite, duygusal şevk ve daha da etkileyici olan zurna yüzüğü dinleyicilerini heyecanlandırırdı. Ronald Eyer, 1961'de Barioni'nin Cavaradossi'sinin New York Herald Tribune incelemesinde aynı fikirdeydi: "Eğer etrafta herhangi bir kristal olsaydı, ikinci perdedeki 'Victoria'sı kesinlikle onu paramparça ederdi."

Ferrara yakınlarındaki küçük Copparo kasabasında doğan Barioni, çocuk soprano olarak başladı. Ama ergenlik çağındaki sesi olgunlaşmaya başladığında, insanlar onun hangi potansiyel yeteneğe sahip olduğu hakkında yorum yapacaktı. Barioni, “Herkes 'Güzel bir sesin var, belki harika bir kariyerin var' dedi ve bana Milano'ya gitmemi söylediler çünkü kasabam biraz daha küçüktü” diyor Barioni. Milano'ya vardığında, öğretmeni Attilio Bordonali kariyerinin gidişatını değiştirecekti.

Barioni, "Öğretmenim 'Ne söylüyorsun?' diye sordu. Ben de 'Di Provenza' [Verdi'nin La traviata'sındaki Germont'un bariton aryası] dedim. “Bir, iki, üç kez söyledim ve her seferinde [söylediğimde] öğretmenin yarım adım yukarı çıktığını fark ettim. 'Maestro, benim için çok yüksek' dedim. 'Sen bariton değilsin, tenorsun' dedi.

“Böylece tenor olarak beş yıl okudum. Öğretmenime, 'Milano'da La Scala'da şarkı söylemek ne zaman mümkün olacak?' diye sordum, 'Bunu unutuyorsun' dedi. Biraz daha çalışman gerekiyor ve sonra La Scala'yı görüyoruz.' Yani, 1954'te Milano'daki Teatro Nuovo'da Turiddu [Mascagni'nin Cavalleria rusticana] ile ilk çıkışım oldu.” Barioni, sesini “dramatik değil, spinto kalitesiyle lirik” olarak tanımlıyor.

Kader sık ​​sık araya girdiğinden, ilk çıkışı başka bir nedenden dolayı da önemliydi. “Şanslıydım çünkü büyük bir başarıydım” diyor. "Tiyatrodaki koç bana, 'Bay. Rudolf Bing tiyatrodaydı ve seni duydu. İtalya'da ses arıyordu."

Ancak Barioni şu anda Johannesburg, Güney Afrika'da bir turdaydı. 1955'te orada ve Mısır'da Madama Butterfly'dan Pinkerton ve Tosca'dan Cavaradossi rollerini oynayacaktı. “Hemen [Bing] bana bir kontrat verdi” diyor. "[O zaman] New York'a gitmek mümkün değildi, bu yüzden turu bitirdiğimde New York'a geldim."

Barioni'nin Metropolitan Operası, Metropolitan Opera Record Club'a imza attığı ve La bohème'i kaydettiği için bir hafta ertelendi. Başlangıçta Bohème'de çıkış yapması planlanıyordu, 20 Şubat 1956'da Tosca'da tenor Giuseppe Campora'nın yerini Cavaradossi olarak değiştirdi. Barioni, Delia Rigal ve George London ile podyumda Dimitri Mitropoulos ile yıldız bir kadroydu.

Irving Kolodin, Saturday Review eleştirisinde, yeni tenoru övüyordu: "Görünüşe göre, uygun bir Latince tarzında ince ve yakışıklı olan Barioni, ilk perde setinin kapısından içeri girdi ve seyircinin konuşmak için hiçbir tepkisi yoktu. ile ilgili. Beş dakika kadar sonra 'Recondita armonia' şarkısını söylemeyi bitirdiğinde, seyirciler genellikle geç olmayan spontane bir tepkiyle serbest kaldılar.”

Barioni, ertesi gün yakın arkadaşı Amerikalı bas gitarist Giorgio Tozzi'nin aradığını hatırlıyor. "'Daniele, gazeteyi okudun mu?' Ben de 'Hayır, sadece İngilizce bir kelime biliyorum' dedim. Bana kritik bir başarı olduğumu söyledi!

Barioni'nin kariyeri, kayıtlar ve 54 Met opera performansı dahil olmak üzere uluslararası ölçekte sırıkla atlama rekoru kırdı. Bununla birlikte, Bing ile sözleşmeliyken diğer Amerikan ve yabancı opera evleriyle şarkı söylemek istedi. “Met ile bir sözleşmem vardı” diyor, “[ve] diğer tiyatrolarda şarkı söylemem mümkün değildi. Bay Bing'e 'İzin ver çünkü başka şirketlerde şarkı söylemek istedim' diye sordum. Bunun mümkün olmadığını söyledi.”

Barioni eski meslektaşlarından sevgiyle bahseder: Licia Albanese, Régine Crespin, Robert Merrill, Richard Tucker, Nicolai Gedda, Mario Del Monaco, Jussi Björling, Maria Callas, Leontyne Price, Renata Tebaldi, Magda Olivero, Gabriella Tucci, Anna Moffo ve diğerleri . 50'ler ve 60'lar boyunca düzenli olarak The Voice of Firestone ve The Ed Sullivan Show'da televizyon ve radyoda göründü.

1957'de, 1966'da aramızdan ayrılan İtalyan-Amerikalı piyanist Vera Franceschi ile evlendi. Barioni, “Amerika bana her şeyi verdi” diyor. "Bir Amerikalıyla evliyim." 1958'de doğan Giulio adında bir oğulları vardı. Geçmişteki şarkıcılardan bahsederken Barioni övgüye değerdi - ama bir tanesine neredeyse bir saygıyla saygı duyduğu görülüyordu: Maria Callas.

6 Şubat 1958'de Met'te Callas ile Violetta'ya Alfredo olarak sahne aldı. The New Yorker'dan eleştirmen Winthrop Sargeant'ın değerlendirdiği gibi: Barioni, aşk sahnelerini “geri kalmış bir müfrezeye bağıran öfkeli bir üst çavuş havasıyla geçirdi ve birkaç kez sahadan o kadar kötü çıktı ki, Bayan Callas, topluluklarını tutmakta zorlandı. bir arada." Bu spekülasyonun doğru olup olmadığını asla bilemeyebiliriz, ancak hata yapmayın, Barioni ona bir şarkıcı olarak hayrandı ve onun güvensizliklerini de tanıyabilirdi.

Onunla olan La traviata'sı, canlı bir şekilde hatırladığı biriydi. "Alfredo'yu onunla söylediğimde [24 yaşındaydı], çok korkmuştu. Ona, 'Madam Callas, neden bu kadar korkuyorsunuz?' diye sordum. 'Bakın genç adam, geldiğinizde her gece mükemmel olmalısınız' dedi. Ama o gece harika şarkı söyledi. O gece çok gergindi ama çok güzel şarkı söyledi.” Barioni'nin son Met performansı 1962'de Strauss'un Der Rosenkavalier'inde İtalyan Şarkıcı olarak gerçekleşti.

Şaşırtıcı 748 performansa sahip popüler bir Met soprano olan Soprano Lucine Amara, sık sık partneri olan Barioni'yi “harika bir mizah anlayışı olan harika bir adam” olarak hatırlıyor. Her zaman mükemmel bir iş arkadaşıydı. Birlikte çok güzel kahkahalar attık.” Eşi öldükten sonra opera ve konserlerde yer almaya devam eden son performansı, 1981 yılında İtalya'nın Ferrara kentinde Renata Tebaldi ile oldu.

Peki ya günümüzün şu anki şarkıcıları? Barioni'ye operanın ve şarkıcıların nasıl değiştiğini soruyorum. “Bugün her şey farklı” diye yanıtlıyor. “Yine de iyi, ama diğerleri, sadece şöyle böyle. Şimdi farklı şarkı söylüyorlar. Bu zaman, evrim. 10 yıl öncesinden bile çok farklı."

CsMusic

Fotoğraf: Daniele Baroni, Metropolitan Opera'nın Tosca yapımında Cavaradossi rolünde, 1956

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.