Yazılar

Kardeş Olun Ey İnsanlar, Bunu İster Tanrımız.Sayı: 1896 - 14.10.2023

19 Ocak 1972'de Avrupa Konseyi Parlementerler Meclisi, Beethoven'in 9.Senfonisinin sonundaki Neşeye Övgü bölümünü Avrupa birliğinin resmi marşı olarak kabul etmiştir.

Beethoven'ın 9. Senfonisi ilk defa 1824 yılında Viyana'da Kamptnerthor-Theather'da seslendirildi. Senfoninin sonu koro ile birlikte Schiller'in "Neşeye Övgü"yü çok ünlü bir hale getirmiştir. Senfoni Kral Friedrich Wilhelm'e ithaf edilmiştir.

Dokuzuncu Senfoni insan sesinin kullanıldığı ilk senfonidir ve eser süresinden dolayı uzun süren senfoniler arasında yer alır. 9.Senfoni akıl ve duygunun meydana gelen en büyük eserlerinden birisidir. Beethoven senfoniyi iki yılda tamamlamasıyla insanlığa büyük bir müzik eseri armağan etmiştir.

İkinci Dünya Savaşı sırasında Beethoven müzikleri nazi yönetimi tarafından propaganda aracı olarak kullanılmıştır ve Avusturya'nın ilhakı sonrasında bir Beethoven konseri verilmiştir. 1942 yılında nazi yönetimi Wilhelm Furtwangler tarafından aranje edilmiş ve çalınmıştır. 1945 yılında nazilerin savaşı kaybetmesi üzerine Beyreuth festivalinin de gelmesiyle Almanya'da Dokuzuncu Senfoni çalınmıştır. 19 Ocak 1972  yılında Steazburg'da Dokuzuncu Senfoni'nin Dördüncü bölümünün bir aranjmanı, Avrupa Birliği Marşı olarak kabul edilmiştir.

Kabul edildiği dönemde Avrupa Topluluğu, 1993 ten bu yana Avrupa birliği olarak anılan topluluğun üyelerinin kabul ettiği bu marş, üye ülkelerin ulusal marşlarının yerini alması anlamıyla oluşturulmamış, yalnızca birlikteki üyelerin ortak kutlamalarında çalınması düşünülmüştür. Marş, birleşik bir Avrupa ülküsünü, özgürlüğü, barışı ve dayanıklılığı ifade eder.

Büyük sanatçı, 9.senfoni'sinde dünyanın bütün acılarına katlanma cesaretinin, insan hasletlerinin en başında geldiğini, kuvvetin ahlak, yaşama neşesinin bir görev olduğunu insanlığa hatırlatıyordu.

Şiirin bestelenmiş sözleri şöyledir."Kardeş olun ey insanlar,/Bunu ister tanrımız!/Bu dünyada her şey geçer,/Yalnız sana dost kalır./ınsanlığa doğruluğa,/Göğsünü aç korkma sakın./Hür doğmuştur insan,Hür yaşamak hakkıdır."

1824 yılı Mayıs ayının yedinci günü,insanlığın kültür tarihine yepyeni bir sanat eseri katılmıştı.Aynı gün, yapılıp bitmesi daha yeni sona ermiş olan Viyana Saray Tiyatrosu'ndaki konseri dinlemeye koşanlar,büyük bir ses şairi Beethoven'ı üzerinde senelerce çalışarak yarattığı Dokuzuncu Senfonisi'ni insanlığa armağan ederken gördüler.Hayatının son yaratma devresini tam bir sağırlık içerisinde geçiren büyük dahi,bu ulu eserinin ilk çalındığı gün,ödevini tam olarak başarmış bir kahraman edasıyla orkestra şefi yerinde ayakta duruyor ve üç yüz kişiden ibaret olan orkestra ile koroyu Konsertmeister yerinden,arkadaşı Umlauff,onun yerine ifade ediyordu.Ogün tarihe mal olan bu hadisenin nasıl geliştiğine şahit olanlar,güzel olduğu kadar da içleri parçalayan bu manzara karşısında gözyaşlarını tutamadılar.Çünkü senfoninin devamı boyunca orkestra şefi,yerinde hiç birşey işitmeden ayakta durmuş olan büyük sanatçı,eser çalınıp bittikten sonra,hükümdarlara bile nasip olmayan şiddetli alkış tufanınıda işitememiş ve ancak hayranlarından biri tarafından kollarından tutulup salona çevrildiği zaman,halkın büsbütün alevlenen heyecanı karşısında olan biteni anlamış ve sevindiği kadarda acı duymuştu.

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.