Yazılar

Kemandan viyolaya geçişSayı: - 20.07.2006

Keman ve Viyola yaylı çalgılar ailesinin iki yakın enstrumanıdır.Keman ve Viyola fiziki ve teknik kullanım özellikleri açısından birçok benzerliğe sahiptir.Türkiye dışındaki bir çok üniversitede profesörler yan çalgı olarak viyola çalışmak isteyen keman öğrencileriyle karşılaşırlar. Çoğu kemanın yanında viyola eğitimi de vermektedir. Türkiye'deki bazı müzik eğitimi kurumlarında da keman eğitimcileri viyola derslerine girmek durumunda kalmaktadır. Bu durumu oluşturan etkenlerin en başında ülkemizde yetişen viola eğitimcilerinin az sayıda olması yer almaktadır.

Keman'dan Viyola'ya geçen öğrencilerin bazılarında ton üretimi, artikülasyon ve vibrato gibi konularda geri kalma durumları gözlenebilir.Bu durum genellikle keman ve viola arasındaki farklılıklar değil de benzerlikler üzerine odaklanmaların sonucudur.Keman ve Viyola arasındaki farklılıkları tam olarak anlayamamak ve viyolaya kemanın büyüğüymüş gibi yaklaşmak en büyük engeldir.

Keman'dan Viyola'ya geçişte düşünülmesi gereken ilk konu uygun enstrümanın seçimidir.Arka kısmı ve yay uzunluğunu gözönünde bulundurmanın yanı sıra, enstrümanın gerçek gövde yapısı hesaba katılmalıdır.Özellikle de tuşenin yapısı düşünülmelidir.Bu son konu sıklıkla gözardı edilir ama enstrümanın çalınabilirliğinde ve sol elin rahatlığında büyük fark yaratır. Örneğin dar avuç içine sahip bir insan dar ve daha eğilimli bir tuşeye sahip bir viyolayı ,yüksek pozisyonlarda daha büyük bir kolaylıkla çalar. Vücudun enstrumana uyumlu olması, viyolistin müziksel deneyimini çok daha kolaylaştıracak ve kaza riskini azaltacaktır.

TON ÜRETİMİ:

Bir öğrenci fiziksel olarak enstrümanın kontrolüne sahip olduğunda ton üretimi yapılabilir. Yay hızının değişmesi ve sağ kolun eğilimli duruşu ton üretimi mekanizmasının iki önemli konusudur.Genellikle viyola yayı,keman yayına oranla birazcık daha yavaş ve daha fazla güç ile hareket eder.Bu yaklaşım viyolonselcinin yaklaşımına benzer.Viyola yayındaki hareketin yavaşlığı, viyola yayının keman yayından daha ağır olmasından kaynaklanmaktadır.Tonun
derinliğine ulaşmak için ön kolun döner hareketini bir avantaj olarak kullanmak gerekir. Eğilimli duruşa konsantre olmak sayesinde,daha az bir resonans ve olası kaza ile sonuçlanabilecek baskı uygulamasındansa doğal kol ağırlığı kullanılabilir.

Aşağıdaki iki alıştırma öğrencilerin anlamasına yardımcı olabilir.

1)Kol ağırlığını baskı uygulamadan artırmak için ön kolun eğilimli duruşunu fiziksel olarak hissetmek.

2)Yayı daha yavaş hareket ettirmek.

Ton üretimindeki diğer aşama tel üzerindeki yay vuruşlarında çeşitlilik geliştirmektir.Bunun için viyolistlere Ivan GALAMİAN'ın "Princıples of violin playing and teaching" adlı kitabı tavsiye edilebilir.Çünkü bu kitabın içersindeki alıştırmalar sayesinde öğrenciler hız,basınç ve ses veren noktayı çeşitlendirme yeteneklerini geliştirmeye başlayabilirler.Kreutzer ve Mazas'ın etütleri mükemmel bir seçimdir.Bununla beraber viyola için orjinal olarak yazılmış bazı etütlerden korkmamak gerekir.(Campognoli ve Bruni gibi)

Yazıyı Tavsiye Et ♫

Yorumlar

Bu yazıya henüz yorum yapılmadı.

Yorumları okumak yada yorum yazmak için sisteme giriniz.